Τόσο ο Χένινγκ Μπεργκ όσο και ο Τιμούρ Κετσπάγια είναι δύο πολύ καλοί προπονητές. Αυτή είναι μια αλήθεια, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα του χθεσινού ντέρμπι ανάμεσα στην Ομόνοια και την Ανόρθωση.
Οι ειδοποιός διαφορά μεταξύ του Νορβηγού και του Γεωργιανού αφορά στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει έκαστος τους ποδοσφαιριστές του, καθώς και τη στάση στάση του απέναντί τους.
Ομιλώ βάσει όσων βλέπουμε στα παιχνίδια και ακούμε από τον καθένα στις δηλώσεις του, γιατί ουδείς γνωρίζει τι κάνουν στις προπονήσεις και στα αποδυτήρια.
Ο Μπεργκ είναι σχεδόν πάντα «κουλ» κατά τη διάρκεια των αγώνων και ποτέ δεν «έριξε» ποδοσφαιριστή του. Τουναντίον, πάντα ύψωνα ασπίδα προστασίας για τους παίκτες του, ακόμα και σε περιπτώσεις που κάλλιστα μπορούσε να πράξει το αντίθετο. Υπενθυμίζω ως τρανό παράδειγμα τις απαντήσεις του όταν τον ρωτούσαν για τα γκολ που έχανε ο Ντούρις.
Ο Τιμούρ είναι φύσει αυθόρμητος (κάποτε και οξύθυμος) και δεν διστάζει να τα βάλει με παίκτες του ακόμα ακόμα και στην εξέλιξη αγώνων. Προχθές κάποιοι άκουσαν βαριούς χαρακτηρισμούς, ενώ προηγήθηκε το «κράξιμο» του Ντορ Μίχα και η άμεση αλλαγή του στο παιχνίδι με την Καρμιώτισσα. Υπήρξε, επίσης, επεισόδιο με τον Οκριασβίλι, μετά από το νικηφόρο ντέρμπι με το ΑΠΟΕΛ.
Εδώ έγκειται η διαφορά που προανέφερα: Ο μεν Μπεργκ κερδίζει τους παίκτες του, οι οποίοι παίζουν και για τον προπονητή τους, ο δε Κετσπάγια προφανώς χάνει… πόντους στον συγκεκριμένο τομέα.
Γιώργος Χατζηαντώνης