Κύριοι πρωταγωνιστές στο ποδόσφαιρο είναι οι παίκτες και από τις δική τους απόδοση εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η πορεία κάθε ομάδας. Η Ομόνοια δεν αποτελεί εξαίρεση του κανόνα και είναι γενική η διαπίστωση ότι στις δύο προηγούμενες περιόδους το «τριφύλλι» έμεινε στα… ρηχά επειδή οι πλείστοι ποδοσφαιριστές παρουσιάστηκαν κατώτεροι των προσδοκιών. Το γεγονός ότι η ομάδα κατέκτησε δύο κύπελλα ήταν ουσιαστικά… παρηγοριά στον άρρωστο, λαμβάνοντας υπόψιν την απογοητευτική παρουσία της στο πρωτάθλημα, με μία σεζόν εκτός εξάδας και άλλη μία σε ρόλο κομπάρσου στο πρώτο γκρουπ.
Οι ευθύνες του κάθε προπονητή είναι σημαντική παράμετρος, όμως όταν δεν ακολουθούνται οι οδηγίες του από τους ποδοσφαιριστές… βράσε ρύζι. Τι να σου κάνει, δηλαδή, η θεωρία όσο σωστή και να είναι όταν δεν εφαρμόζεται στην πράξη;
Το θέμα στην Ομόνοια φτάνει στα όρια του παράδοξου λαμβάνοντας υπόψιν ότι πολλοί παίκτες έχουν δείξει την κλάση και την ποιότητά τους, αφού είχαν ουσιαστική συμβολή στις επιτυχίες των «πρασίνων» εντός και εκτός συνόρων. Χώρια που αρκετοί τυγχάνουν διεθνείς με εξαιρετικές εμφανίσεις Μόνο που τους λείπει η αγωνιστική συνέπεια σε βαθμό που ξενίζει. Λες και έπαθαν… μετάλλαξη ένα πράμα.
Το ξεκίνημα της Ομόνοιας παραπέμπει στις προηγούμενες σεζόν, με εμφανίσεις που προβληματίζουν, έλλειψη σταθερότητας και εικόνα ομάδας που να δημιουργεί εμπιστοσύνη. Η απώλεια βαθμών στο παιχνίδι με την Καρμιώτισσα δεν είναι το… τέλος του κόσμου, όμως εκείνο που βλέπουν οι φίλοι της ομάδας και ανησυχούν είναι η τάση για επανάληψη του ίδιου έργου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Μπορεί το πρωτάθλημα τώρα να ξεκίνησε, όμως όπως ήρθαν τα πράγματα το κυριακάτικο ντέρμπι με το ΑΠΟΕΛ απέκτησε τεράστια σημασία. Διότι οι «τριφυλλοφόροι» δεν διεκδικούν απλώς 3 βαθμούς, αλλά και τη χαμένη τους μαγκιά με απώτερο σκοπό να κρατήσουν τον «Λαό» κοντά στην ομάδα για τη συνέχεια.
Γιώργος Χατζηαντώνης