Η εμφάνιση του Φαμπιάνο ήταν καταλυτική για να διατηρήσει η Ομόνοια το μηδέν παθητικό στον αγώνα με την Ανόρθωση. Ο Βραζιλιάνος φώναξε «παρών» όσες φορές χρειάστηκε και επιβεβαίωσε αυτό που δείχνει με συνέπεια εδώ και τρία χρόνια. Ό,τι δηλαδή, είναι μεγάλος τερματοφύλακας και σταθερή αξία για το «τριφύλλι».
Δεν ήταν… αναλαμπή ο αγώνας της Τετάρτης για τον Φαμπιάνο και κατά την ταπεινή μου άποψη είναι άδικο να ειπωθεί ότι έμεινε πίσω στην τρέχουσα περίοδο και βρήκε τώρα τον καλό του εαυτό.
Η ειδοποιός διαφορά τόσο στο παιχνίδι με την Ανόρθωση όσο και στον επαναληπτικό του κυπέλλου με την ΑΕΛ ήταν η σαφής βελτίωση της αμυντικής λειτουργίας της Ομόνοιας, με φυσιολογικό επακόλουθο να υπενθυμίσει την κλάση του και ο Φαμπιάνο.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι στα περισσότερα τέρματα που δέχθηκε φέτος έμενε εκτεθειμένος από την άμυνά του. Και φυσικά δεν μπορούσε να τα βάλει μόνος με τους αντίπαλους επιθετικούς, με τα 33 γκολ παθητικό σε 28 αγώνες πρωταθλήματος να αναδεικνύουν το μέγεθος του προβλήματος.
Τώρα, όμως, που η Ομόνοια «έδεσε» ξανά στα μετόπισθεν και δεν επιτρέπει στους αντιπάλους της να… αλωνίζουν ο Βραζιλιάνος ηρέμησε και κάνει τη δουλειά του όταν χρειαστεί. Απλή, λοιπόν, η εξήγηση για την τελευταία εμφάνιση, βάσει και του παρελθόντος. Διότι οι τεράστιες εμφανίσεις του Φαμπιάνο έγιναν με άμυνα από… γρανίτη μπροστά του.
Γιώργος Χατζηαντώνης
