Είναι δεδομένο ότι οι γνώσεις περί «πολιτικής διαχείρισης» ενός οργανισμού, είναι μεν καλές, μέχρι και αναγκαίες θα λέγαμε… Το θέμα μας είναι η κυπριακή καλαθόσφαιρα που βέβαια υπάγεται σε μιαν Ομοσπονδία (ΚΟΚ), η οποία όμως στερείται τη γνώμη των παλιών παικτών, θέμα που δεν προέκυψε… χθες, αλλά έχει αποκτήσει τον χαρακτηρισμό του διαχρονικού.
Μπορεί αρκετοί παλιοί παίκτες να μην είναι σπουδασμένοι ως «πολιτικοί επιστήμονες, μηχανικοί» (ή οτιδήποτε άλλο παρεμφερές), αλλά είναι αυτοί που έχουν τη γνώση, επίγνωση και εμπειρία του αθλήματος.
Είναι αυτοί που γνωρίζουν τι αισθάνεται ο παίκτης και ο προπονητής… Είναι αυτοί που θα κατανοήσουν καλύτερα από τον καθένα (μας), το τι χρειάζεται ο αθλητής και που δεν θα τον αφουγκραστούν έτσι απλά για χάρη της… πολιτικής!
Ειδικά σε μια εποχή, όπως η σημερινή, που οι εξελίξεις τρέχουν με ταχύτητες που και ο Σπίντι Γκονζάλες θα έμοιαζε με… χελώνα (και μάλιστα σε αργή κίνηση) και που οι ανάγκες μεταβάλλονται ή αλλάζουν, η παρουσία των παλιών παικτών στα κέντρα λήψης αποφάσεων θα ήταν σημαίνουσας σημασίας, κάτι που θα συνέβαλε και σε μεγάλο βαθμό στην πρόοδο του καθαυτού αθλήματος!
Η δημιουργία μιας επιτροπής παλιών παικτών, με λόγο και φωνή, θα ήταν μια (πάρα) πολύ καλή λύση, σε όλα τα επίπεδα του στερεώματος που ονομάζεται κυπριακή καλαθόσφαιρα…
Μάριος Πολυδώρου