Η Αστυνομία έδωσε κυριολεκτικά… ρεσιτάλ στον τελικό του Κυπέλλου. Πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον αγώνα της ΑΕΛ με την Ομόνοια δούλεψαν όλα «ρολόι» στο θέμα της Αστυνόμευσης.
Όταν ο Αρχηγός Αστυνομίας, Στέλιος Παπαθεοδώρου, δήλωσε πως το επιχειρησιακό πλάνο λειτούργησε αποτελεσματικά τι να πούμε εμείς οι κοινοί θνητοί;
Και τι έγινε που κάποιοι οπαδοί πέρασαν στο γήπεδο τα «πολεμοφόδιά» τους όμορφα και ωραία και τα χρησιμοποίησαν; Ο αρχηγός είχε έτοιμη την απάντηση: Με 20.000 φιλάθλους στο γήπεδο δεν μπορεί κάποιος να ελέγξει τα πάντα, είπε σχετικά.
Εκεί, όμως, που η Αστυνομία χτύπησε τα… ρέστα της ήταν στον δρόμο της αποστολής της Ομόνοιας προς το οίκημα του σωματείου. Η χρησιμοποίηση δακρυγόνων με τη δικαιολογία ότι οι άνδρες της δύναμης δέχθηκαν επίθεση από οπαδούς των «πρασίνων» δεν δικαιολογείται από τη στιγμή που έπεσαν και μέσα στο λεωφορείο.
Επηρεάστηκαν, μάλιστα, ποδοσφαιριστές και μέλη του προσωπικού της ομάδας λόγω αυτής της «φαεινής» ιδέας. Εάν, πάντως, λάβουμε υπόψιν την επίσημη θέση της Ομόνοιας σύμφωνα με την οποία οι οπαδοί που παρεκτραπηκαν ήταν 5-6 προκύπτει εύλογο ερώτημα για τη χρήση δακρυγόνων.
Εκείνο που ξενίζει γενικώς με τη στάση της Αστυνομίας είναι η τακτική των δύο μέτρων και των δύο σταθμών που εφαρμόζει. Διότι σε ένα σωρό αγώνες έγινε το… έλα να δεις και δεν χρησιμοποίησε δακρυγόνα.
Αυτό, κυρίες και κύριοι συνιστά διάκριση και δεν τιμά την Αστυνομία. Η οποία, παρεμπιπτόντως, είχε ρόλο θεατή στα επεισόδια που έγιναν πριν από μία βδομάδα στο νέο γήπεδο της Λεμεσού.
Όσο για την τοποθέτηση του κ. Παπαθεοδώρου είναι μάλλον άστοχη, λαμβάνοντας υπόψιν όλα όσα έγιναν σε Λευκωσία και Λεμεσό λόγω του τελικού. Εάν, δηλαδή, δεν ήταν αποτελεσματικό το πλάνο τι θα γινόταν;
Άσχημος
