Εντελώς διαφορετική πορεία από την περσινή ακολουθεί φέτος η Ομόνοια. Η φετινή ομάδα δεν προσομοιάζει στο ελάχιστο την περσινή -εκείνη που έλαμψε, κατέκτησε το πρωτάθλημα και δέχθηκε τα συγχαρητήρια από όλους για την ανωτερότητά της.
Η φετινή Ομόνοια βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση και όσο και αν προσπαθεί ο Χένινγκ Μπεργκ με τα λόγια να ωραιοποιήσει την κατάσταση, στην πράξη άλλα προκύπτουν. Ακόμα και όταν μετά τον αγώνα με τον Απόλλωνα έκανε αναφορά στο καλύτερο παιχνίδι της Ομόνοιας απέναντι στη λεμεσιανή ομάδα από τότε που ανέλαβε το «τριφύλλι», η ήττα είναι αυτή που μετρά.
Ακόμα και αν δεχθεί κάποιος την αιτιολόγηση του Νορβηγού τεχνικού, προκύπτει το ερώτημα γιατί η Ομόνοια δεν κατάφερε να κερδίσει. Όπως και να έχει, η Ομόνοια ήταν με την πλάτη στον τοίχο πριν τον συγκεκριμένο αγώνα και τώρα τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα.
Απομένουν πέντε παιχνίδια μέχρι την ολοκλήρωση της α’ φάσης του πρωταθλήματος και είναι όλα τελικοί. Όσο και αν ακούγεται παράξενο, η θέση στην εξάδα είναι επισφαλής. Τα βαθμολογικά δεδομένα είναι τέτοια που οι «πράσινοι» θα χρειαστεί να έχουν όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες στα πέντε παιχνίδια. Και δεν είναι μόνο η θέση στην εξάδα που είναι επισφαλής, αλλά και η έξοδος στην Ευρώπη.
Οι πρώτες τέσσερις θέσεις εξασφαλίζουν ευρωπαϊκό εισιτήριο και υπό προϋποθέσεις η πέμπτη θέση. Φυσικά υπάρχει και το Κύπελλο, όπου μέσου του συγκεκριμένου θεσμού μπορεί να εξασφαλιστεί η έξοδος στην Ευρώπη. Στην παρούσα φάση όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά.
Το κυριότερο όμως είναι ότι η Ομόνοια επιβάλλεται να αλλάξει ρότα. Ν’ αλλάξει αγωνιστικό πρόσωπο. Το γεγονός ότι δέχεται με κάθε τρόπο τέρμα είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που πρέπει να επιδιορθωθεί άμεσα.
Στην επίθεση πετυχαίνει τέρμα με το σταγονόμετρο, επίσης πρόβλημα που χρήζει λύσης. Και στον ορίζοντα δεν φαίνεται και κάτι χειροπιαστό σε ό,τι αφορά την ενίσχυση της ομάδας εκεί και όπου υπάρχουν ελλείψεις. Οι μέρες λιγοστεύουν για να ολοκληρωθεί το μεταγραφικό παράθυρο του Ιανουαρίου και δεν έχει προκύψει κάποια εξέλιξη.