Αυτό που συμβαίνει στο κυπριακό ποδόσφαιρο με τη διαχείριση των οικονομικών από τα σωματεία είναι απίστευτο, αδιανόητο και ανεξήγητο. Ξέρουμε πως πολλά σωματεία ταλαιπωρούνται από σοβαρά οικονομικά προβλήματα.
Υπενθυμίζουμε την ιστορία με τις οφειλές προς το κράτος και τη διευθέτηση που έγινε για εξόφληση με δόσεις, τις προσφυγές που καταφθάνουν αβέρτα από τη FIFA ή το CAS, με την υποσημείωση πως έπεται συνέχεια.
Γνωστά είναι και τα οικονομικά διαβήματα που κάνουν αρκετά σωματεία για να βρουν ρευστό ούτως ώστε να διευθετήσουν τις υποχρεώσεις τους και να αποφύγουν ανεπιθύμητες συνέπειες.
Την ώρα, όμως, που κάνουν εκκλήσεις για βοήθεια προς τους οπαδούς τους κάποιες Διοικήσεις δείχνουν πως δεν έμαθαν από τις αμαρτίες του παρελθόντος, που οδήγησαν σε οικονομικό αδιέξοδο.
Διότι, κυρίες και κύριοι, με τις αποφάσεις τους στην ουσία διογκώνουν τα προβλήματα που προσπαθούν να τα επιλύσουν. Πώς έφτασαν κάποιες ομάδες στο χείλος του γκρεμού;
Η απάντηση είναι πανεύκολη: Οι περιβόητες υπερβάσεις για παικταράδες, το χόμπι της αποδέσμευσης προπονητών ή παικτών ενώ διατηρούσαν συμβόλαιο και το «ράβε-ξήλωνε» του ρόστερ σε κάθε μεταγραφική περίοδο ήταν τόσο ανεξέλεγκτες δημιούργησαν χρέη βουνό.
Διότι όλοι εκείνοι που έφευγαν με συνοπτικές διαδικασίες διεκδίκησαν αποζημίωση και δικαιώθηκαν στα διεθνή σώματα, καθότι το συμβόλαιο θεωρείται «ευαγγέλιο».
Ερχόμενοι στο τώρα βλέπουμε πως η ιστορία επαναλαμβάνεται χωρίς ενδοιασμούς. Γι’ αυτό φέρτε τα «μίλια» σας, κύριοι παράγοντες, επειδή ο γκρεμός παραμένει μπροστά σας…
Άσχημος