Μια φορά κι έναν καιρό –λέμε τώρα– δύο Πρόεδροι χαρακτήρισαν τους επενδυτές στο κυπριακό ποδόσφαιρο ως νέο «φρούτο» και καυτηρίασαν το φαινόμενο. Έλα, όμως, που έχει ο καιρός γυρίσματα και όσα καταλόγιζαν στις άλλες ομάδες τα αναζητούν πλέον με αγωνία και λαχτάρα…
Ο ένας Πρόεδρος έγινε πρώην, αφού άφησε πίσω του καμένη γη και ο διάδοχός του τρέχει εδώ και καιρό για να κλείσει «τρύπες». Ο δεύτερος εκτόξευσε το χρέος σε σημείο που μόνο οι επενδυτές μπορούν να δώσουν λύση και εκ πρώτης φαίνεται να τους βρήκε. Κρατώ μία… πισινή επειδή η ουσία είναι να μπει «ζεστό» χρήμα στο ταμείο και όχι τα μεγάλα λόγια, κάτι που προς το παρόν δεν έγινε.
Κατά τ’ άλλα, μου φαίνεται πως το «φρούτο» που αμφότεροι ειρωνεύονταν είναι πλέον απαραίτητο για το κυπριακό ποδόσφαιρο όπως το καρπούζι το καλοκαίρι. Διότι, κυρίες και κύριοι, δεν μπορούν να καλυφθούν αλλιώς οι προϋπολογισμοί που απαιτούνται για να κάνει μια ομάδα πρωταθλητισμό.
Άσχημος
