Πονεμένη ιστορία η Εθνική Κύπρου, η οποία ακολουθεί αντίστροφη πορεία από τις προσδοκίες τόσο της ΚΟΠ όσο και των φιλάθλων, με την εικόνα της να χειροτερεύει αντί να βελτιώνεται.
Το μακροπρόθεσμο πλάνο για πρόοδο της Εθνικής έμεινε στα… χαρτιά, με τις εξαγγελίες της Ομοσπονδίας, η οποία το έριξε στους «πειραματισμούς» μπας και βρει τον τρόπο να ορθοποδήσει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Εις μάτην, δυστυχώς… Οι αλλαγές προπονητών ξεπερνούν σε συχνότητα τις αντίστοιχες των ομάδων, λαμβάνοντας υπόψιν τον μικρότερο αριθμό αγώνων της Εθνικής, όμως δεν φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ.
Και γι’ αυτό, αγαπητοί, δεν φταίει κανένας… Κετσπάγια, Κωστένογλου, Βάλεμ και οι λοιποί ομοσπονδιακοί προπονητές που προηγήθηκαν. Η αιτία του προβλήματος είναι η συμπεριφορά της πλειοψηφίας των εκάστοτε διεθνών ποδοσφαιριστών. Ελάχιστοι αντιμετωπίζουν την Εθνική με τη δέουσα σοβαρότητα και τα δίνουν όλα μέσα στο γήπεδο. Ωστόσο η προσπάθειά τους δεν φτάνει, επειδή οι πολλοί μοιάζουν να κάνουν αγγαρεία τόσο στα επίσημα όσο και στα φιλικά παιχνίδια. Συν το ότι φυλάνε δυνάμεις και προσέχουν για να αποφύγουν ανεπιθύμητους τραυματισμούς χάριν της ομάδας τους.
Αυτός είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο δεν βλέπει χαΐρι η Εθνική Κύπρου και όσο πιο γρήγορα το πάρουν χαμπάρι οι καθ’ ύλην αρμόδιοι τόσο το καλύτερο. Για να πράξουν τα δέοντα, εννοείται, και να αρχίσει σιγά-σιγά το ξεσκαρτάρισμα. Αφού ούτως ή άλλως θα φάει… καρπαζιές η Εθνική, τουλάχιστον ας το κάνει με προσπάθεια στο μάξιμουμ εκείνων που παίζουν και όχι βόλτες στο γήπεδο.
Γιώργος Χατζηαντώνης
