Ξεκινά η League Phase του Κόνφερνενς Λιγκ και έχεις τον αγώνα με την Αλκμάαρ εντός έδρας. Κερδίζεις με 4-0 και λες: “εντάξει, ίσως ήταν η κόκκινη. Ίσως κάναμε το καλύτερό μας παιχνίδι. Ίσως να μην έπαιξαν καλά αυτοί” και άλλα πολλά.
Έρχεται το παιχνίδι στο Λονδίνο όπου είσαι το απόλυτο αουτσάιντερ. Τρομερή η Κρίσταλ Πάλας και μάλιστα με καλές εμφανίσεις φέτος. Πας εκεί και κερδίζεις 1-0. Κάπου εκεί λες κάτι γίνεται πολύ καλά. Συνεχίζεις την πορεία σου και υποδέχεσαι την Αμπερτίν. Αυτό ήταν και το πρώτο (αλλά και το μόνο) παιχνίδι, στο οποίο η ΑΕΚ μπήκε στο γήπεδο με την ταμπέλα του φαβορί. Το 0-0 κρίθηκε ως αποτυχία, αλλά στην ουσία δεν ήταν. Η ομάδα πρόσθεσε στο ενεργητικό της άλλον ένα βαθμό και διατήρησε ολοζώντανες τις ελπίδες της για κατάληψη μιας θέσης στην πρώτη οκτάδα.
Ακολούθησε το παιχνίδι στη Ριέκα, όπου και πάλι το αποτέλεσμα ήταν 0-0 και κρίθηκε θετικό. Ήταν ένα ταξίδι με πολλές ιδιαιτερότητες για την ΑΕΚ και ο στόχος της να μην χάσει υλοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο. Με αυτό τον τρόπο φτάσαμε στον αγώνα της 5ης αγωνιστικής απέναντι στην Χέκεν.
Παρά το προβάδισμα που είχε η ΑΕΚ, το γκολ των Σουηδών στο 90+4′ χάλασε τα όνειρα όλων. Κάπου εκεί ξεκίνησε να μπαίνει υπό αμφισβήτηση η παρουσία της ομάδας στην οκτάδα. Ωστόσο, το αποτέλεσμα στη Σουηδία ήταν δίκαιο και η ΑΕΚ είχε αρκετές πιθανότητες να περάσει στην πρώτη οκτάδα, φτάνει να κέρδιζε τον εντός έδρας αγώνα με την Σκέντιγια.
Την κατάληξη την είδαμε όλοι το βράδυ της Πέμπτης. Με όλα αυτά τα γεγονότα που έγιναν στο ξεκίνημα της διοργάνωσης, δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετική η κατάληξη για την ΑΕΚ. Από τη στιγμή που κέρδιζε τα πρώτα δύο πολύ δύσκολα παιχνίδια, θα ήταν κρίμα κι άδικο να μην κατακτούσε μια θέση στην πρώτη οκτάδα, κάτι που στο τέλος έγινε.
Και οι φίλοι της ομάδας έχουν κάθε δικαίωμα να νιώθουν περηφάνια για όλα όσα πέτυχαν οι παίκτες του Ιμανόλ Ιντιάκεθ.
