Το έτος 2022 μάς αποχαιρετά και όλοι ετοιμαζόμαστε να υποδεχθούμε τον καινούργιο χρόνο με ευχές και την επιθυμία να είναι καλύτερος. Ωστόσο, για να πιάσουν τόπο οι ευχές και οι ευσεβείς πόθοι μας θα πρέπει να κινήσουμε ολίγον τι το δαχτυλάκι μας…
Τα ευχολόγια περιλαμβάνουν, φυσικά, το ποδόσφαιρο, μέσα από ανακοινώσεις, δηλώσεις και αναρτήσεις στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης από όλους τους πρωταγωνιστές.
Βλέπετε, το έχουν οι μέρες να εκπέμπουμε μια… νότα αισιοδοξίας και να μη μιζεριάζουμε. Καλό αυτό, φτάνει να μην επαναπαυόμαστε. Χρειάζεται εγρήγορση, φιλαράκια, αλλιώς ζήτω που καήκαμε!
Ωραίο και άκρως ανταγωνιστικό το πρωτάθλημα, με σασπένς και πολλά υποσχόμενο για ανάλογη συνέχεια. Έλα, όμως, που δεν λείπουν οι παθογένειες οι οποίες χαλούν τη μαγική εικόνα και οδηγούν σε μαύρες σκέψεις…
Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω, κυρίες και κύριοι; Να πούμε, για παράδειγμα, για τη βία στα γήπεδα, που μονοπωλεί το ενδιαφέρον και κλέβει την παράσταση.
Δεν περνά αγωνιστική χωρίς σοβαρά επεισόδια, με τους χούλιγκανς να ξεσαλώνουν κυριολεκτικά και τους κάθε λογής αρμόδιους να δείχνουν αδύναμοι μπροστά τους. Η νομοθεσία για πάταξη της βίας αποδεικνύεται ανεπαρκής και αναποτελεσματική, όπως και τα μέτρα που αποφασίζονται θεωρητικά και ΔΕΝ εφαρμόζονται πρακτικά.
Σοβαρή και χρόνια πάθηση είναι και η διαιτησία με τα χοντρά λάθη στην ημερήσια διάταξη. Κι ας έχουν τη βοήθεια του VAR τα «κοράκια», τρομάρα τους… Ούτε η ανανέωση του Μάζιτς βοηθά ούτε η κάθοδος ξένων. Συμπέρασμα; VARάτε με κι ας κλαίω!
Τελευταία μα όχι έσχατη η απονομή δικαιοσύνης από τα σώματα της ΚΟΠ. Με ένα καταληκτικό σχόλιο για τις αλλοπρόσαλλες αποφάσεις που λαμβάνονται: Πού σου νέφκω, πού πάεις… Καλή χρονιά!
Άσχημος