Ενωτικό κλίμα, αθρόα προσέλευση μελών, εύσημα στη Διοίκηση για την προσπάθεια που κάνει, σύσταση πειθαρχικής επιτροπής για διαγραφή μελών και πολλά άλλα είναι το ρεζουμέ όλων όσων είχαν γίνει στη Γενική Συνέλευση της Ανόρθωσης το βράδυ της περασμένης Παρασκευής.
Ωστόσο, αυτά από μόνα τους δεν είναι αρκετά για να μπορέσουν να βγάλουν την ομάδα από το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται. Δεν γράφουμε ότι δεν βοηθούν προς αυτή την κατάσταση, αλλά εκείνο που χρειάζεται άμεσα η Ανόρθωση είναι λεφτά για άμεση άρση του εμπάργκο μεταγραφών.
Και το πιο λυπηρό απ’ όλα είναι ότι για ακόμα μία φορά έλαμψαν διά της απουσίας τους οικονομικά επιφανείς φίλοι της ομάδας. Εκείνοι δηλαδή που θα μπορούσαν να βοηθήσουν άμεσα και η ομάδα να βρισκόταν σε διαφορετικές συνθήκες. Όμως για άλλη μία φορά φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο κόσμος είναι αυτός που θα βγάλει το φίδι από την τρύπα.
Η Ανόρθωση ισορροπεί σε μία λεπτή κλωστή, η οποία είναι πολύ εύκολο να σπάσει. Και αν σπάσει, τότε ένα από τα ιστορικότερα σωματεία στην Κύπρο θα βρεθεί σε πολύ δυσχερή θέση. Σαφώς και δεν είναι όλα μαύρα, σαφώς και υπάρχει αισιοδοξία ότι στο τέλος θα βρεθεί η άκρη του τούνελ.
Όμως τη δεδομένη στιγμή δεν χρειάζονται πολλά λόγια, αλλά πράξεις. Και θα πρέπει να αναλογιστεί ο κάθε Ανορθωσιάτης το τι θα πρέπει να πράξει για να σωθεί η ομάδα. Εδώ και αρκετές ημέρες, όλοι περιμένουν να αρθεί το εμπάργκο, αλλά κάτι τέτοιο δεν γίνεται και η αγωνία ολοένα και μεγαλώνει.
