Πω πω ρε παίδες. Τι… ξέφρενος χορός ήταν αυτός που είδαμε απόψε στο ΓΣΠ! Αυτή η Ομόνοια ήταν χάρμα οφθαλμών. Ήταν η καλύτερη της εμφάνιση της εδώ και πολλά χρόνια με αντίπαλο μια ομάδα ανταγωνίστρια μια ομάδα που διεκδικεί τον τίτλο και πέρυσι ήταν πρωταθλήτρια.
Το «τριφύλλι» δεν ήθελε να αφήσει καμία αμφιβολία για το στόχο του. Ήταν από τις βραδιές που η ομάδα μπαίνει στο χορτάρι και καταλαβαίνεις από το πρώτο λεπτό πως πήγε στο γήπεδο για να φύγει με τους βαθμούς της νίκης. Και το έκανε με μεγαλοπρέπεια. Το έφτιαξε με τρόπο καθαρό και περήφανο: Κέρδισε με 2-1 την Πάφος FC με εμφάνιση που θύμισε άλλες εποχές, σκαρφαλώνοντας παράλληλα στην κορυφή.
Με πέναλτι του τεράστιου Γουίλι Σεμέδο στο 90+4′ έφθασε σε μια σπουδαία επιτυχία με ανατροπή. Στο 64′ ο σκόρερ πέτυχε και το πρώτο γκολ με ωραίο σουτ μετά από γρήγορο συνδυασμό με τους Μασούρα (εκπληκτικός) και Τάνκοβιτς.
Πραγματοποιώντας την καλύτερη φετινή της εμφάνιση η ομάδα του Χένινγκ Μπεργκ «έλιωσε» μέχρι λύπησης τον αντίπαλο, αφού ολοκλήρωσε τον αγώνα με 14 τελικές προσπάθειες (εφτά στον στόχο), έναντι μόλις δύο της Πάφου (μία στον στόχο). Η Πάφος FC προηγήθηκε με τον Ντράγκομιρ στο 14′, Το «τριφύλλι» κέρδισε 10 κόρνερ και ο αντίπαλο ούτε ένα. Η κατοχή έφθασε στο 63 τοις εκατό.
Η Ομόνοια ήταν ένας χείμαρρος που παράσερνε τα πάντα στο διάβα του. Εξόντωσε κυριολεκτικά τον αντίπαλο πνίγοντας τον από την πίεση σε όλο το γήπεδο (οι της Πάφου όπου και να έριχναν το βλέμμα αντίκριζαν πράσινες φανέλες). Και πάτησε φρένο μόνο όταν τέλειωσε το ματς.
Η σημερινή Ομόνοια είχε φάσεις, είχε πλάνο, είχε παλμό είχε εμπνεύσεις, είχε επιμονή και δεν άφησε σχεδόν ποτέ την αντίπαλο να γίνει επικίνδυνη. Ήταν συγκεντρωμένη σίγουρη και… πεινασμένη. Ο αγώνας ήταν ουσιαστικά ένας πράσινος μονόλογος.
Πανάξια η νίκη.
Π.Π.
