Το θέμα αύξησης των ομάδων μοιάζει με ανοιξιάτικη γρίπη λαμβάνοντας υπόψιν τα… συμπτώματα που παρουσιάζονται κάθε χρόνο τέτοια εποχή, αφού κάποιοι παράγοντες το επαναφέρουν στο προσκήνιο.
Πάντως, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το συγκεκριμένο φαινόμενο φέρει και η ΚΟΠ, με τη στάση της.
Ας μη μας διαφεύγει πως η… μαμά Ομοσπονδία εισάκουσε πολλές φορές το κλάμα των «παιδιών» της και έκανε χατίρια κόβοντας και ράβοντας τόσο στην προκήρυξη του πρωταθλήματος, όσο και στον αριθμό των ομάδων.
Αποτελεί, μάλιστα, κοινό μυστικό πως για την ηγεσία της ΚΟΠ προέχει το να είναι αρεστή, παρά να ενεργεί με γνώμονα το καλό του ποδοσφαίρου. Αυτό και μόνο δίνει δικαιώματα στους παράγοντες να κλαψουρίζουν.
Κάπως έτσι έχουμε ένα πρωτάθλημα ανάλογα με τα γούστα των παραγόντων, με βασική έγνοια των αξιωματούχων της ΚΟΠ να μη χάσουν την καρέκλα.
Σπανίως και ως εξαίρεση του κανόνα η Ομοσπονδία έλαβε σωστές αποφάσεις σε σχέση με τον αριθμό των ομάδων, όμως ακολουθούσε «κωλοτούμπα» σε ένα ρεσιτάλ ανευθυνότητας και ανακολουθίας των συμφωνηθέντων.
Κάπως έτσι έχουμε πρωτάθλημα 12 ή 14 ομάδων, ενώ κατά καιρούς συζητείται και το ενδεχόμενο να γίνουν 16. Αυτά σε ένα νησί του ενός εκατομμυρίου κατοίκων, παρακαλώ…
Προς τι, όμως, η πρεμούρα των παραγόντων να παίξει η ομάδα του στην Α’ Κατηγορία; Ευκολάκι η απάντηση και δη τα έσοδα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, που είναι δυσανάλογα με το εκτόπισμα των περισσότερων ομάδων.
Όσο για την ουσία, που είναι αυτό καθαυτό το πρωτάθλημα, περνά σε δεύτερη μοίρα, με απτό παράδειγμα τις αγγαρείες του 2ου ομίλου στην τρέχουσα σεζόν. Με 8 ομάδες να ταλαιπωρούν και να ταλαιπωρούνται..