Τα τελευταία χρόνια η Ομόνοια κάνει κάτι πραγματικά εκπληκτικό το οποίο δεν είναι μόνο ενδεικτικό του άψογου επαγγελματισμού αλλά δείχνει και τον… σεμιναριακό τρόπο λειτουργίας της ομάδας στον συγκεκριμένο τομέα.
Σε μία εποχή όπου η πληροφορία κινείται πιο γρήγορα από ποτέ, το ”μεταγραφικό παιχνίδι” γίνεται ολοένα πιο δύσκολο και ενέχει ολοένα και περισσότερο ρίσκο.
Ουκ ολίγες φορές έχουμε γίνει μάρτυρες διαρροών πριν την ολοκλήρωση κάποιας μεταγραφής ή διακίνησης πληροφοριών πριν καν την έναρξη επαφών μιας ομάδας με έναν ποδοσφαιριστή.
Οι εκάστοτε διαρροές ή πληροφορήσεις έχουν από τη μία πλευρά τα θετικά τους αφού ο κόσμος της όποιας ομάδας ”καίγεται” να μάθει για τους μεταγραφικούς στόχους ή επικείμενα αποκτήματα της ομάδας αλλά από την άλλη έχει και κάποια καταφανή αρνητικά.
Αρχικά δείχνει στον ποδοσφαιριστή και την διαπραγματευτική του ομάδα ότι οι αντίστοιχοι διαπραγματευτές από την πλευρά της ομάδας και κατ’ επέκταση η ίδια η ομάδα δεν επιδεικνύουν την απαραίτητη προσοχή ή σοβαρότητα στην διαπραγμάτευση.
Έπειτα, μια διαρροή ενδέχεται να προκαλέσει προβλήματα στην εξέλιξη και στην περάτωση μιας μεταγραφής αφού υπάρχει το ενδεχόμενο εμπλοκής άλλης ομάδας ή τρίτων και δημιουργίας περιπλοκών.
Επίσης, αρκετές φορές οι διαρροές χρησιμοποιούνται και ως μοχλός πίεσης προς αμφότερες τις πλευρές μιας διαπραγμάτευσης.
Και εδώ ακριβώς έρχεται στην συζήτηση η περίπτωση της Ομόνοιας, η οποία τα τελευταία χρόνια στον συγκεκριμένο τομέα ”παραδίδει μαθήματα”.
Όσον αφορά στις διαπραγματεύσεις με ποδοσφαιριστές γίνεται μια τόσο εκλεπτυσμένη και προσεγμένη δουλειά, που πραγματικά πολλές φορές απορείς εάν όντως γίνονται διαπραγματεύσεις .
Διατήρηση χαμηλού προφίλ, προσεγγίσεις με απόλυτη σοβαρότητα και επαγγελματισμό οι οποίες δεν αφήνουν περιθώριο σε κανένα εξωτερικό παράγοντα να μπορέσει να επηρεάσει το όποιο εγχείρημα της ομάδας.
Παράδειγμα λειτουργίας λοιπόν, στα πρότυπα μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων, του οποίου τα αποτελέσματα είναι εκεί και μιλούν από μόνα τους.
Λοΐζος Μωυσέως
