Η βία επέστρεψε στα γήπεδα, εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου και καλά κάνουν οι κάθε λογής αρμόδιοι να το χωνέψουν, μπας και αντιμετωπίσουν το φαινόμενο. Αυτό, πάντως, δεν είναι τυχαίο. Κάθε άλλο… Είναι απόρροια της επιστροφής των οργανωμένων στα γήπεδα. Τόσο απλό, μα τόσο δύσκολο να το αντιληφθούν άπαντες, με πρώτη και καλύτερη την Αστυνομία, που αντί να αναλάβει τις ευθύνες της προσπαθεί να βγάλει την… ουρά της απέξω.
Για τρία και κάτι χρόνια καλά την είχαν. Με την εφαρμογή της Κάρτας Φιλάθλου, από το ξεκίνημα της αγωνιστικής περιόδου 2018-19, οι οργανωμένοι κήρυξαν αποχή από τα γήπεδα και ησύχασαν όλοι. Τώρα, όμως, που τα… καλόπαιδα επέστρεψαν επιβάλλεται να είναι σε επαγρύπνηση και εγρήγορση.
Δεν υπάρχουν πλέον, κύριοι, αγώνες με «μέτριο βαθμό επικινδυνότητας», μεταξύ ομάδων που έχουν προϊστορία σοβαρότατων επεισοδίων. Και είναι τουλάχιστον αστείο να χρησιμοποιείται ως δικαιολογία από την Αστυνομία. Εδώ όποιος ασχολείται με το κυπριακό ποδόσφαιρο, έστω και επιδερμικά, ξέρει τις αντιπαλότητες και τις «βεντέτες» μεταξύ των οργανωμένων της άλφα ομάδας με τη βήτα. Αυτά είναι βασικά πράγματα, της… προδημοτικής που λέμε.
Συνεπώς, είναι αδιανόητο να μην γνωρίζει κάποια βασικά δεδομένα η Αστυνομία. Αλήθεια, δεν έχει ένα αρχείο των επεισοδίων στα γήπεδα για να το συμβουλεύεται; Νομίζω πως το διαθέτει, όμως φαίνεται πως δεν το λαμβάνει υπόψιν. Διότι, εάν το λάμβανε δεν θα μιλούσε για μέτριο βαθμό επικινδυνότητας σε αγώνες όπως το Σούπερ Καπ του Futsal μεταξύ ΑΠΟΕΛ και Ομόνοιας ή εκείνον του πρωταθλήματος ανάμεσα στο ΑΠΟΕΛ και την ΑΕΛ.
Αυτά για… μελλοντική χρήση με την ελπίδα ότι η Αστυνομία θα πράξει πλέον τα δέοντα για να αποφευχθούν χειρότερα έκτροπα στα γήπεδα. Ας μην μας διαφεύγει πως είμαστε στην αρχή του πρωταθλήματος και με τον ανταγωνισμό που υπάρχει θα έρθουν πολύ πιο κρίσιμα παιχνίδια.
Γιώργος Χατζηαντώνης
