Εν ριπή… οφθαλμού οι περισσότερες ομάδες «ξέχασαν» το οικονομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν και άρχισαν το μεταγραφικό τους σαφάρι. Οι παρενέργειες της πανδημίας του κορονοϊου στα οικονομικά των σωματείων, η αισθητή μείωση εσόδων και η κραυγή αγωνίας ακόμα και για την ύπαρξη τους πήγαν… περίπατο από τη μία στιγμή στην άλλη.
Και όλοι αυτοί οι παράγοντες που μας ζάλισαν τον… έρωτα με τις κλάψες τους βγήκαν τώρα στο σεργιάνι για να βρουν νέους παικταράδες (ή μήπως μασκαράδες;) ικανούς να κάνουν τη διαφορά και… μπλα – μπλα.
Πού βρήκαν, άραγε, την απαιτούμενη ρευστότητα για μεταγραφές οι «καημένες» οι ομάδες μας; Και πως βρέθηκαν στην αγορά για «ψώνια» ενώ ήταν με το χέρι απλωμένο και ζητούσαν βοήθεια;
Ερωτώ χωρίς να περιμένω απαντήσεις. Διότι, κυρίες και κύριοι, άβυσσος η ψυχή των παραγόντων και χρόνια η «καψούρα» τους για μεταγραφές. Τζια… «ανάθεμαν τον που χρωστεί τζιαι απόσιει να πιερώσει», που λέει η κυπριακή παροιμία.
Άσχημος
