Σε ένα σοβαρό κράτος που σέβεται τους πολίτες του, η κυβέρνηση θα παρέμβαινε άμεσα σε θέματα που προκαλούν το λαϊκό αίσθημα και σχετίζονται, εμμέσως πλην σαφώς, με σοβαρές αποφάσεις που έλαβε.
Με παρέμβαση της ΚΟΠ, μετά από μπόλικο… κλάμα και παρακάλια των σωματείων, η κυβέρνηση της Κύπρου αποφάσισε να χαρίσει ένα σοβαρό ποσό που χρωστούν οι ομάδες στο κράτος.
Ήταν ο κορονοϊός και οι παρενέργειές του που επηρέασαν τα έσοδα των σωματείων και κάποια, όπως έλεγαν, κινδύνευαν με διάλυση. Έτσι, οι φωνές εισακούστηκαν και δόθηκε η οικονομική ανάσα.
Τι γίνεται, όμως, τώρα που η πλειοψηφία των ίδιων σωματείων ψήφισε την αύξηση των κοινοτικών και ξένων παικτών στο ρόστερ των ομάδων; Με αύξηση του προϋπολογισμού τους, βεβαίως βεβαίως…
Υπό κανονικές συνθήκες μία σοβαρή κυβέρνηση θα ζητούσε από την Ομοσπονδία τον κατάλογο των σωματείων που τάχθηκαν υπέρ της συγκεκριμένης πρότασης και με συνοπτικές διαδικασίες θα ανακαλούσε την απόφαση για διαγραφή μέρους του χρέους τους προς το κράτος.
Αφού έχουν για να πληρώνουν τους «λεγεωνάριους», να κόψουν το λαιμό τους και να βρουν χρήμα για να εξοφλήσουν το κράτος. Συγυρισμένες δουλειές και σταράτες κουβέντες.
Και μην μου πείτε ότι δεν έχει το δικαίωμα το κράτος να εισέρχεται στα… ταράφια του ποδοσφαίρου, γιατί εδώ μιλάμε για έσοδα που χάνονται προκειμένου να βοηθηθούν τα σωματεία και κατ’ επέκταση το άθλημα.
Μόνο που οι πράξεις κάποιων σωματείων καταδεικνύουν πως όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν οικονομικό πρόβλημα, αλλά έχουν κονδύλια για να ξοδεύουν αβέρτα για μεταγραφές και υπερβάσεις.
Ε λοιπόν, φιλαράκια, αυτά τα σωματεία πρέπει να πληρώσουν και τις οφειλές τους προς το κράτος μέχρι την τελευταία δεκάρα. Και με τόκο για τα καθυστερημένα, όπως ισχύει για κάθε πολίτη αυτού του τόπου.
Άσχημος