Κανείς από όλους όσοι υποστηρίζουν την Ομόνοια, δεν θα ανέμενε ότι η ομάδα του θα άλλαζε επίπεδο μέσα σε ένα χρόνο και κάτι.
Πριν δύο χρόνια χρόνια κανείς από τους εκατοντάδες φίλους της δεν θα ανέμενε ότι θα έβλεπε την ομάδα του στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ, να σηκώνει ανάστημα απέναντι στον ΠΑΟΚ και να νιώθει αδικημένη που πήρε βαθμό ισοπαλίας στην Τούμπα.
Κανείς μας κανείς δεν θα το πίστευε.
Η ιστορία γνωστή με τον ερχομό του Σταύρου Παπασταύρου που τον πρώτο χρόνο κυριολεκτικά έφαγε τα μούτρα του και έμαθε. Η συνέχεια επίσης γνωστή.
Η τετράδα Χένινγκ Μπέργκ, Στάνισλαβ Σοκολόβσκι, Νεόφυτος Λάρκου και Σίμος Ταραπουλούζης βάλθηκαν να τρελάνουν τον κάθε Ομονοιάτη.
Το τρελό όνειρο που ζητούσε ο κάθε φίλος των «πρασίνων» έγινε πραγματικότητα. Και το όνειρο μπορεί να γίνει μεγαλύτερο.
Δεν τα γράφουμε αυτά παρασυρόμενοι από την χθεσινή ισοπαλία με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ. Τα γράφουμε αυτά γιατί η Ομόνοια έδειξε συνέπεια, σταθερότητα και το κυριότερο άλλαξε επίπεδο. Από την κόλαση που βρισκόταν είναι στον παράδεισο. Ανεξαρτήτως ποια θα είναι η κατάληξη του ευρωπαϊκού ταξιδιού. Ξεπέρασε το εμπόδιο της Λέγκια, του Ερυθρού Αστέρα φτάνοντας στο να παίρνει ιστορικό βαθμό στην Τούμπα.
Η Ομόνοια συνεχίζει να κερδίζει πολλά πράγματα από το ευρωπαϊκό της φετινό ταξίδι.
Εμπειρία, γνώσεις, λεφτά και το κυριότερο απ’ όλα κτίζει για το μέλλον.
«Όνειρο ζω μην με ξυπνάτε» λένε οι απανταχού Ομονοιάτες.