Dusan Bajevic: Ο τρίτος σκόρερ στην ιστορία του πρωταθλήματος της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας με 166 γκολ σε 322 αγώνες. Διετέλεσε ακόμη και αρχηγός της εθνικής Γιουγκοσλαβίας, σκόραρε 29 γκολ σε 37 αγώνες, τρία εκ των οποίων στον αγώνα με το Ζαϊρ στο Μουντιάλ του 1974. Όλα αυτά τα επιτεύγματα με την ταπεινή Velez Mostar, που δεν είχε την δυναμική των σερβικών ή κροατικών ομάδων. Έπαιξε και στην ΑΕΚ, δείχνοντας τις απίστευτες και ξεχωριστές επιθετικές του αρετές, πριν γράψει ιστορία και ως προπονητής στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Enver Maric: Ένας εξαιρετικός τερματοφύλακας που υπερασπίστηκε 32 φορές την εστία της Γιουγκοσλαβίας, κράτησε το μηδέν απέναντι στη Βραζιλία στο Μουντιάλ του 1974 αλλά και απέναντι στη Γερμανία σε φιλική νίκη με 0-1 (γκολ ο Bajevic), αποκρούοντας πέναλτι του Gerd Muller. Εκεί απέκτησε το παρατσούκλι ”το χταπόδι”, πέρα από το ”Flying Mostar”. Από το 1976 μέχρι το 1978 έπαιξε στη Schalke, έμεινε αήττητος από την Bayern Μονάχου και πρωταγωνίστησε στο επικό 0-7 του 1976. Για πολλά χρόνια υπήρξε προπονητής τερματοφυλάκων σε ομάδες της Γερμανίας και όχι μόνο, με μακροβιότερη του θητεία αυτή στη Hertha Βερολίνου από το 1998 μέχρι το 2010.
Franjo Vladic: Ένας πολύ καλός μέσος με επιθετικές αρετές (79 γκολ με τους συλλόγους, 3 με την Γιουγκοσλαβία όπου ήταν κυρίως αναπληρωματικός). Πέρα από την Velez Mostar, έπαιξε στην ΑΕΚ, ως πρόταση του Bajevic και στην Partizan.
Αυτή ήταν η ”BMW” της Velez Mostar, η περίφημη τριάδα που παρομοιάστηκε με τα διάσημα γερμανικά αυτοκίνητα, παίρνοντας ως αφορμή τα αρχικά των παικτών (Bajevic, Maric, Vladic). Και οι τρεις γεννήθηκαν εκεί και υπηρέτησαν την ομάδα της περιοχής τους. Κατάφεραν να την κάνουν ανταγωνιστική στο πολύ δύσκολο πρωτάθλημα Γιουγκοσλαβίας, φτάνοντας κάποιες φορές κοντά και στην κατάκτηση του τίτλου.
Πηγή: Σελίδα Κάθε Κυριακή στο facebbok
