Τα «σκοτσέζικα ντους» συνεχίζονται για την Ομόνοια, που από αγωνιστική σε αγωνιστική γκρεμίζει ό,τι κτίζει και βρίσκεται συνεχώς στον ίδιο παρονομαστή. Εκεί που η ομάδα πάει να «κτίσει» δυναμική δεν δείχνει ικανή για το ξεπέταγμα που θα δημιουργήσει προοπτική και μια νότα αισιοδοξίας. Αυτό το συναίσθημα ένιωσαν για πολλοστή φορά στην τρέχουσα περίοδο οι οπαδοί της μετά τον αγώνα με την ΑΕΚ, καθώς η ήττα έριξε το «τριφύλλι» στην 7η θέση και μεγάλωσε τις διαφορές από τις προπορευόμενες ομάδες.
Η πορεία των «πρασίνων» διαγράφει την όποια πρόοδο και μάλλον παραπέμπει σε καρδιογράφημα με αρρυθμίες, αφού η γλώσσα των αριθμών άλλα λέει και στο ποδόσφαιρο αυτή είναι που μετρά. Από τη στιγμή που αδυνατούν να δημιουργήσουν σερί επιτυχιών και οι εμφανίσεις τους παραμένουν στα… ρηχά γίνεται αντιληπτό πως μάλλον στασιμότητα δείχνουν παρά πρόοδο.
Αυτό ενισχύεται από τη φτωχή συγκομιδή τους απέναντι σε ομάδες που συγκαταλέγονται μεταξύ των βασικών τους ανταγωνιστών στα τελευταία παιχνίδια. Η ισοπαλία κόντρα στον Άρη είναι το μόνο κέρδος της Ομόνοιας, που έχασε από το ΑΠΟΕΛ και την ΑΕΚ. Τα βαθμολογικά δεδομένα είναι απογοητευτικά για την ομάδα και για αυτόν τον λόγο, αφού με ρεαλιστικό στόχο τη δεδομένη στιγμή την είσοδο στην πρώτη εξάδα το ερώτημα που τίθεται είναι ποιες πιθανότητες θα έχει για να διεκδικήσει κάτι καλό και στη χειρότερη περίπτωση ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο. Οι προοπτικές προς το παρόν είναι δυσοίωνες και για να αντιστραφούν θα χρειαστεί κυριολεκτικά μεταμόρφωση της Ομόνοιας.
Το τελευταίο παιχνίδι της για το 2022 αποτελεί ουσιαστικά την ύστατη ευκαιρία για να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα, έστω και σε θεωρητικό επίπεδο. Κάπως έτσι το ντέρμπι της Πέμπτης με τον Απόλλωνα στο ΓΣΠ είναι κυριολεκτικά όλη η σεζόν σε μια… ζαριά. Και για να διατηρήσει το δικαίωμα να ελπίζει σε κάτι καλό η Ομόνοια πρέπει να το κερδίσει και αν είναι δυνατόν να συνοδεύσει την επιτυχία με καλή εμφάνιση.
Γιώργος Χατζηαντώνης