Αυτό που γίνεται φέτος με τις διοργανώσεις της UEFA είναι πέρα από κάθε φαντασία. Δεν είναι μόνο το ότι προστέθηκε το Γιορόπα Κόνφερενς Λιγκ στο «μενού» ως τρίτη τη τάξει διοργάνωση μετά το Τσάμπιονς και το Γιουρόπα Λιγκ. Στο κάτω – κάτω προσφέρει μια οδό στις μικρότερες ομάδες να διεκδικήσουν το κατιτίς τους. Τόσο σε δόξα όσο και σε χρήμα… Συν το ότι τις βγάζει από τα «πόδια» των μεγάλων συλλόγων, που θέλουν -δικαίως- να έχουν τη μερίδα του λέοντος σε κέρδη. Κατανοητό, λοιπόν, αυτό και ουδέν μεμπτόν.
Εκείνο που δεν χωράει το μυαλό μου είναι ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει τις διοργανώσεις της η ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία. Χθες, για παράδειγμα, γίνονταν αβέρτα κληρώσεις. Και δώστου οι υποψήφιοι αντίπαλοι των ομάδων εάν έτσι και εάν… γιουβέτσι.
Πάρτε για παράδειγμα τις κυπριακές ομάδες που συνεχίζουν στην Ευρώπη, Ομόνοια, Ανόρθωση και ΑΕΛ. Διερωτώμαι, ειλικρινά, εάν δεν έχουν χάσει τον μπούσουλα οι Μπεργκ, Τιμούρ και Κέρκεζ με όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου.
Στο παρελθόν γίνονταν οι κληρώσεις βάσει δεδομένων, αφού ολοκληρώνονταν οι γύροι και ήξερε κάθε ομάδα τι της γινόταν. Τώρα τα έκανε η κυρία UEFA έναν αχταρμά και δεν βγάζεις άκρη. Με το συμπάθιο, φιλαράκια, αλλά αυτό δεν είναι ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Μάλλον με περιοδεύων θίασο θεάτρου σκιών μου μοιάζει…
Άσχημος
