Η «διαβολοβδομάδα» των προπονητών ολοκληρώθηκε με την αποχώρηση του Νίκου Ανδρονίκου από τον πάγκο του Ερμή. Προηγήθηκαν οι Μαρίνος Ουζουνίδης (ΑΠΟΕΛ), Ντιν Κλάφουριτς (Εθνικός), Πάμπος Χριστοδούλου (Νέα Σαλαμίνα) και τα συνολικά «διαζύγια» έφτασαν στα οκτώ, με τη διεξαγωγή εννιά αγωνιστικών, παρακαλώ!
Σκεφτείτε, δηλαδή, τι έχει να γίνει μέχρι την ολοκλήρωση της περιόδου. Με 36 αγωνιστικές, συν το κύπελλο προβλέπω νέο ρεκόρ στις απολύσεις. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι κάποιοι παράγοντες έχουν ως… χόμπι να αλλάζουν τους προπονητές σαν τα πουκάμισα. Με 2-3 αρνητικά αποτελέσματα τους δίνουν τα παπούτσια στο χέρι και πάνε γι’ άλλα.
Γούστο τους και καπέλο τους, θα μου πείτε. Και συμφωνώ με… χίλια! Ο καθένας στην ομάδα του κάνει ό,τι γουστάρει κι αγαπά. Ωστόσο, έχω μια απορία: Γιατί πάνε και κάνουν μονοετή και διετή συμβόλαια οι ομάδες με τους προπονητές; Αφού πριν αναλάβουν είναι στην… πρίζα οι άνθρωποι, επειδή όλοι βλέπουν κάθε νέο προπονητή ως ταχυδακτυλουργό, που θα μεταμορφώσει μια ομάδα με το μαγικό του ραβδί.
Στο κυπριακό ποδόσφαιρο, φιλαράκια, οι προπονητές σε κάποιες ομάδες πρέπει να υπογράφουν συμβόλαιο με τον μήνα. Αν μη τι άλλο θα γλιτώνουν οι διοικήσεις τις αποζημιώσεις, σε περίπτωση που δεν θα «κάτσει» η φάση…
Κουτσομπόλης
