Ο Οκριασβίλι είναι ένας ποδοσφαιριστής του οποίου οι ικανότητες δεν επιδέχονται αμφισβήτησης και θα έπαιζε βασικός σε κάθε ομάδα του Big-6. Για τον Α ή Β λόγο, προτίμησε να πάει στο ΑΠΟΕΛ και το έκανε, ενώ παράλληλα το ΑΠΟΕΛ κέρδισε έναν πολύ καλό ποδοσφαιριστή τον οποίο διεκδικούσε και η Ομόνοια.
Προσεγγίζοντας την συγκεκριμένη περίπτωση και την κατάληξή της, πρέπει να είμαστε ειλικρινείς αλλά πρέπει να βλέπουμε και την άλλη όψη του νομίσματος.
Είναι ένας πολύ καλός ποδοσφαιριστής, η Ομόνοια τον ήθελε αλλά εν τέλει δεν τον έκανε δικό της.
Όμως, όπως είναι φανερό, τα τελευταία χρόνια η Ομόνοια δουλεύει με ένα πολύ συγκεκριμένο τρόπο όσον αφορά στα μεταγραφικά. Ένα τρόπο υποδειγματικά επαγγελματικό και εκ του αποτελέσματος απόλυτα επιτυχημένο.
Αν (όπως είχε δηλώσει ο ίδιος ο Οκριασβίλι) υπήρχε πρόταση από την Ομόνοια προς το πρόσωπό του και η ομάδα γνώριζε ότι ο ποδοσφαιριστής έχει και από το ΑΠΟΕΛ ή την όποια άλλη ομάδα, τότε εάν τον ήθελε τόσο πολύ και τον θεωρούσε εξαιρετικά σημαντικό κομμάτι του παζλ για τη νέα χρονιά τότε πολύ πιθανό θα ήταν να διαφοροποιούσε την πρότασή της για να γίνει πιο ελκυστική.
Το ότι αυτό πιθανώς να μην συνέβη δεν μειώνει την αξία του ποδοσφαιριστή ή της μεταγραφής αλλά δείχνει όμως την ορθότατη στάση που τηρεί η ομάδα όσον αφορά στα ζητήματα αυτά και το γεγονός ότι δεν μπαίνει σε μεταγραφικές ”κόντρες” απλά για να μπει.
Η πίστη στον προγραμματισμό και η στοχευμένη δουλεία απέδωσε και αποδίδει καρπούς τα τελευταία χρόνια.
Λοΐζος Μωυσέως
