Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει για την ευρωπαϊκή σεζόν του Ολυμπιακού που ολοκληρώθηκε με έναν θρίαμβο, αλλά άφησε μία πικρή γεύση, από την αίσθηση ότι μπορούσε περισσότερα…
Είναι φανερό ότι η τελευταία εντύπωση, ήταν εξαιρετική, αλλά είναι επίσης φανερό ότι στον Ολυμπιακό έμειναν και με μία πικρή γεύση στο στόμα και με την αίσθηση ότι θα μπορούσαν φέτος να έχουν κάνει ένα βήμα παραπάνω από την περσινή σεζόν, με μία πρόκριση στην προημιτελική φάση του Europa League.
Βλέποντας όμως τη συνολική εικόνα και τη συνολική παρουσία του Ολυμπιακού στην ευρωπαϊκή χρονιά του, νομίζω εύκολα θα καταλήξουμε και στις σταθερές του και στις αδυναμίες του, οι οποίες είναι και αυτές που του κόστισαν τελικά και δεν έκανε το παραπάνω βήμα.
Ξεκινώντας από τις σταθερές, δεν μπορούμε να μην σταθούμε για μία ακόμη χρονιά στον Πέδρο Μαρτίνς. Στα καλά αποτελέσματα, στα κακά αποτελέσματα, στις καλές και στις κακές φετινές ευρωπαϊκές βραδιές δεν αμφέβαλες ούτε μία φορά, ότι ο Ολυμπιακός είναι μία καλή ομάδα με αρχές στο παιχνίδι του, με μοντέρνα προσέγγιση και με αρχή μέση και τέλος. Κι’ αυτό όταν το βλέπεις κάθε φορά, σε αυτό το επίπεδο, το υψηλότερο δηλαδή που υπάρχει, τότε ξέρεις ότι ο προπονητής κάνει εξαιρετική δουλειά.
Όπως βλέπεις την εξαιρετική δουλειά στις σχέσεις των παικτών της ομάδας, που προφανώς δεν είναι δουλειά μόνο του προπονητή, αλλά όλων στην ομάδα. Μπορεί να μην το αντιλαμβάνεστε, αλλά θυμηθείτε πόσο συχνά βλέπετε ή διαβάζετε δηλώσεις από πρώην παίκτες του Ολυμπιακού (Γκιλγιέρμε, Ομάρ, Σισέ, ο οποίος δεν είναι ακριβώς πρώην) και πόσο τους λείπει η ομάδα και οι συμπαίκτες τους και πόσο παρακολουθούν την πορεία του Ολυμπιακού και τα ευρωπαϊκά παιχνίδια του. Είναι φανερό ότι ο Μαρτίνς, χωρίς να είναι κολλητός με τους παίκτες ή να παίζει σφαλιάρες, έχοντας μία ξεκάθαρη απόσταση από αυτούς, καταφέρνει να δημιουργήσει εντυπωσιακό κλίμα στους κόλπους του club.
Υπήρξαν και αδυναμίες, και εδώ νομίζω χρειάζεται ο Ολυμπιακός να σταθεί. Μιλώντας για τις αγωνιστικές αδυναμίες, το πρώτο που σκέφτεσαι είναι οι στημένες φάσεις. Τον έχουν πληγώσει αφάνταστα. Ισως καλύτερη δουλειά και στόχευση στην προπόνηση, ίσως η ένταξη στο επιτελείο του Μαρτίνς ενός expert coach για τις στημένες φάσεις, ίσως λίγο μεγαλύτερη προσπάθεια από τους παίκτες, ίσως όλα τα παραπάνω, είναι ένα πρώτο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ο Ολυμπιακός παίρνει λίγα από τα δικά του στημένα, και πληγώνεται πολύ από αυτά των αντιπάλων του. Σε αυτό το επίπεδο, αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα…
Το μεγαλύτερο έλλειμμα όμως του φετινού Ολυμπιακού, δεν λύνεται με την δουλειά, αλλά με μεταγραφές το ερχόμενο καλοκαίρι. Ο Μαρτίνς όσο και να το πάλεψε, όσο κι’ αν έδωσε ευκαιρίες, όσο κι’ αν έβγαλε ή προσπάθησε να βγάλει λαγούς από το καπέλο, το πρόβλημα στα εξτρέμ παρέμεινε. Ο Μπρούμα, πλέον έχουμε ικανό δείγμα γραφής, δεν είναι παίκτης που κάνει την διαφορά, ο Βαλμπουενά ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερος και σε αυτή την ηλικία ένας χρόνος είναι μεγάλη υπόθεση, ο Ραντζέλοβιτς δεν έκανε το ξεπέταγμα που όλοι ήλπιζαν ότι θα έκανε την εφετινή σεζόν, ο Φορτούνης δεν είναι εξτρέμ και ο Μαρτίνς έμεινε με τον χρήσιμο, αξιόπιστο, αλλά και με ταβάνι Μασούρα και με τον Βρουσάι, που μάλλον είναι αυτός που μοιάζει να αξίζει την παραπάνω ευκαιρία.
Ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να πάρει τα πράγματα που ήθελε και τα πράγματα που απαιτούν το παιχνίδι του Μαρτίνς, από τους εξτρέμ και τελικά αυτό τον έκανε σχετικά προβλέψιμο και αρκετά δύσκολο στο να βρει γκολ στα δύσκολα, στα μεγάλα ματς, εκεί που είναι απολύτως απαραίτητη και η ατομική ποιότητα. Ο Ελ Αραμπί παίζει σέντερ φορ σε μία πάρα πολύ καλή ομάδα, αλλά και ατομικά είναι ένας εξαιρετικός παίκτης του υψηλού επιπέδου, οι εξτρέμ του Ολυμπιακού δεν είναι τέτοιοι.
Προφανώς ο Βρουσάι πρέπει να μείνει και να πάρει πολλές ευκαιρίες, ίσως να μπορέσει και να εξελιχθεί σε βασικός την επόμενη σεζόν, ο Μασούρας είναι πολύτιμος, αλλά ο Ολυμπιακός χρειάζεται δύο ακόμη εξτρέμ, με έφεση ο ένας από τους δύο τουλάχιστον στο σκοράρισμα και με ικανότητα και οι δύο στο ένας εναντίον ενός. Ο Ραντζέλοβιτς μάλλον θα πρέπει να δοθεί δανεικός για να καταλάβει και ο Ολυμπιακός μέσα από συνεχόμενα ματς του Σέρβου σε μία άλλη ομάδα τι μπορεί να περιμένει από αυτόν, ο Μπρούμα μάλλον πρέπει να γυρίσει στην Αϊντχόφεν, ενώ ο Βαλμπουενά αν μείνει πρέπει να έχει έναν συγκεκριμένο ρόλο, ο οποίος σίγουρα δεν μπορεί να είναι αυτός του βασικού παίκτη…
gazzetta.gr