Ο Χένινγκ Μπεργκ και ο Ντούσαν Κέρκεζ είναι κατά γενική ομολογία οι κορυφαίοι προπονητές της τρέχουσας περιόδου. Η πορεία της Ομόνοιας και της ΑΕΛ είναι… εκεί και αμφότεροι έχουν βάλει φαρδιά πλατιά τη σφραγίδα τους στις δύο κατά τεκμήριο καλύτερες ομάδες, βάσει τόσο της πορείας που πραγματοποιούν όσο και της εικόνας που δείχνουν, με κύρια στοιχεία τη σταθερότητα και την αγωνιστική συνέπεια.
Κατανοώ την κοινή και έντονη τους επιθυμία για κατάκτηση του τίτλου στο πρωτάθλημα, που είναι εφικτή λόγω της εξαίρετης δουλειάς τους. Εξίσου κατανοητά είναι και όλα τα φυσιολογικά επακόλουθα που προκύπτουν σε αυτή την προσπάθεια, αφού η κούρσα μπήκε στην τελική ευθεία. Πρόκειται, άλλωστε, για δύο παθιασμένους προπονητές, που ζουν έντονα κάθε δευτερόλεπτο σε κάθε αγώνα.
Είναι, επίσης, δύο προπονητές που ΠΟΤΕ δεν «έριξαν» τους ποδοσφαιριστές τους, ακόμα και σε κάποια ανεπιτυχή αποτελέσματα. Τουναντίον, τους στηρίζουν με… χίλια και δεν χάνουν ευκαιρία να το τονίσουν και να το δείξουν. Αυτό είναι και ένα από τα «ατού» τους, αφού οι παίκτες της Ομόνοιας και της ΑΕΛ κάνουν ό,τι περνά από τα πόδια τους για να ανταποδώσουν την εμπιστοσύνη και τα καταφέρνουν μια χαρά.
Εκείνο που θεωρώ, κατά την ταπεινή μου άποψη, περιττό και αχρείαστο είναι αυτή η άτυπη «κόντρα» που συντηρούν με εκατέρωθεν αιχμές που αφήνουν σε δηλώσεις τους. Οι αναφορές σε εξωγενείς παράγοντες όπως το βαρυφορτωμένο πρόγραμμα ή η κούραση των ποδοσφαιριστών των δύο ομάδων μοιάζει με ένα παιχνίδι εντυπώσεων που προσπαθούν να κερδίσουν. Επειδή, όμως, έχουν ήδη κερδίσει τις εντυπώσεις για όσα προανέφερα νομίζω ότι είναι κρίμα να σπαταλούν φαιά ουσία σε κάτι τέτοια. Κοντολογίς είναι πολύ μεγάλοι για τέτοιες «κόντρες».
Κουτσομπόλης
