Η βαριά ήττα από τον Ολυμπιακό ήταν το κερασάκι στην τούρτα των αποτελεσμάτων σε μια σειρά φιλικών αγώνων που συμπλήρωσαν ένα κάκιστο απολογισμό, (πέντε ήττες μια ισοπαλία), αλλά προπαντός συνέθεσαν μια ανησυχητική εικόνα ενόψει των επίσημων υποχρεώσεων της ομάδας.
Όποιος περιμένει μια ομάδα να αποδίδει σπουδαία μπάλα Ιούλιο μήνα, είναι εκτός ποδοσφαιρικής πραγματικότητας. Ρεαλιστικά, περιμένει μια ομάδα που θα πείθει ότι έχει τη δυνατότητα να πάρει την πρόκριση στο πρώτο της Ευρωπαϊκό αγώνα και βεβαίως να αρχίσει να πείθει ότι μπορεί να πρωταγωνιστήσει.
Δυστυχώς η Ομόνοια μέσω των φιλικών παιχνιδιών σε όλην την περίοδο της προετοιμασίας δεν έδειξε κάτι τέτοιο. Πιο συγκριμένα, αλλά και πιο παραστατικά, σε κανένα ματς δεν έδειξε να είναι καλύτερη από τον αντίπαλο.
Το ότι η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση είναι πασιφανές. Η καθιερωμένη καθυστέρηση στον τομέα, μόνο κακό κάνει στην ομάδα για λόγους που και ο πιο αδαής ποδοσφαιρικά μπορεί να καταλάβει.
Ο Χένιγκ Μπεργκ σε δηλώσεις του σε προηγούμενο φιλικό είπε ότι η ομάδα δέχτηκε πολύ παράξενα γκολ, ενώ μετά το ματς με την ΑΕΚ μίλησε για πρόβλημα στο επιθετικό τρίτο.
Σεβαστές οι απόψεις του αποδεδειγμένα ικανότατου κόουτς. Και ακριβώς επειδή είναι αποδειγμένα ικανότατος, είναι περίεργο πως ακόμη δεν έχει κάνει αναφορά για τη …μέση. Που πονά πολύ.
Το σημαντικότερο πρόβλημα της Ομόνοιας που βλέπουμε μέχρι τώρα είναι ότι δεν μπορεί να κρατήσει μπάλα. Όταν δεν κρατάς τη μπάλα, (μόλις της ασκηθεί πίεση, χάνει την κατοχή), την κρατά ο αντίπαλος και πολύ φυσιολογικά σε απειλεί συχνά. Και από την άλλη, αφού δεν κρατάς μπάλα δυσκολεύεσαι να απειλήσεις τον αντίπαλο. As simple as that, που λένε και οι Αγγλομαθείς. Οφείλει να κάνει κάτι δραστικό για αυτό το φαινόμενο η Ομόνοια. Αλλιώς …
Το ματς την ερχόμενη Πέμπτη (24/07, 20:00) απέναντι στην Τορπέντο στο στάδιο ΓΣΠ δεν είναι φιλικό.
Ώρα για αλήθειες.
Π.Π.