Ντάλα καλοκαίρι γίνεται το… έλα να δεις με την παρέλαση ονομάτων που φέρονται ως υποψήφιοι μεταγραφικοί στόχοι των κυπριακών ομάδων. Κάθε τρεις και λίγο «φυτρώνουν» παίκτες από κάθε γωνιά του πλανήτη και τα ΜΜΕ -κυρίως τα ηλεκτρονικά- κάνουν… πάρτι!
Οι ομάδες, πάντως, ακολουθούν εκ διαμέτρου αντίθετη γραμμή. Κιχ δεν βγάζουν οι εκπρόσωποι Τύπου όποτε ερωτηθούν για μεταγραφές. Το πολύ-πολύ να αναφέρουν τις θέσεις που αφορούν οι αναζητήσεις της ομάδας τους, όμως άμα τύχει και κληθούν να σχολιάσουν ονόματα αρνούνται ευγενικά. Και πολύ καλά κάνουν, για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους.
Δεν υπάρχει λόγος να ασχολούνται οι άνθρωποι με την ονοματολογία, δεδομένου ότι σε κάθε ομάδα προτείνονται δεκάδες παίκτες σε περίοδο μεταγραφών. Ναι μεν οι μάνατζερ δίνουν λίστες και… ό,τι κάτσει, όμως αυτό δεν σημαίνει πως οι αρμόδιοι τους βάζουν όλους στο τσουβάλι και τραβούν κλήρο για να «ψωνίσουν».
Τουναντίον κάθονται οι προπονητές και… ξεσκονίζουν τους προτεινόμενους προκειμένου να κατασταλάξουν στους βασικούς στόχους και να προχωρήσουν σε διαπραγματεύσεις.
Εξυπακούεται πως όταν μιλάμε για μεταγραφές τίποτε δεν είναι βέβαιο εάν δεν πέσουν οι τζίφρες. Ιδού, λοιπόν, η εξήγηση για τη στάση σιωπής που τηρούν οι ομάδες. Κοινώς κρατούν πισινή και όταν σφραγιστεί μια συμφωνία την ανακοινώνουν όμορφα κι ωραία.
Όσο για ερωτήσεις τύπου εάν κάποιος παίκτης είναι… κοντά ή μακριά δεν έχουν απάντηση. Δεν ισχύουν τέτοιες θεωρίες στις μεταγραφές, αγαπητοί. Μόνο οι υπογραφές μετρούν, τελεία.
Γιώργος Χατζηαντώνης
