Η σωστή επιλογή προπονητή είναι κομβικής σημασίας για το μέλλον της Ομόνοιας. Συνεπώς, το μεγάλο στοίχημα του Σταύρου Παπασταύρου είναι να βρει τον καταλληλότερο για το πιο καίριο πόστο.
Η ομάδα του «τριφυλλιού» έχει ανάγκη από έναν «στρατηγό» ικανό να την οδηγήσει ξανά στην κορυφή. Έναν προπονητή τέτοιου βεληνεκούς που δεν θα δίνει δικαίωμα αμφισβήτησης ως προς τις ικανότητες, τις εμπειρίες σε συνθήκες πρωταθλητισμού και κυρίως για την προσωπικότητά του.
Η διαδικασία για την εξεύρεση του «εκλεκτού» βρίσκεται σε εξέλιξη και ο πήχης τέθηκε ψηλά, λαμβάνοντας υπόψιν τα κριτήρια που πρέπει να πληροί ο άνθρωπος που θα αναλάβει τον «πράσινο» πάγκο.
Πέραν των αυστηρών κριτηρίων που θα καθορίσουν την επιλογή του νέου προπονητή εξίσου σημαντική παράμετρος είναι να αντιστραφεί άμεσα το κλίμα, λόγω της μουρμούρας από μερίδα των φίλων της Ομόνοιας. Το φαινόμενο αποτελεί φυσιολογικό επακόλουθο μιας κακής σεζόν και ο μόνος τρόπος για να σταματήσει είναι να προσληφθεί ένας προπονητής που θα συσπειρώσει όλους όσοι αποτελούν το οικοδόμημα της Ομόνοιας.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πόσο σημαντική είναι η στήριξη της προσπάθειας για ολική επαναφορά από τον «Λαό» και μπορεί να διασφαλιστεί προκαταβολικά με εύστοχη επιλογή προπονητή.
Πάντως, η «εξίσωση» για τη Διοίκηση είναι δύσκολη, λαμβάνοντας υπόψιν τις λανθασμένες επιλογές των τελευταίων χρόνων. Διότι, κακά τα ψέματα, μετά την αποχώρηση του Χένινγκ Μπεργκ από το «Ηλίας Πούλλος» δεν βρέθηκε ο κατάλληλος για τον πάγκο της ομάδας.
Μπορεί ο Νιλ Λένον και ο Σωφρόνης Αυγουστή να έσωσαν δύο περιόδους με την κατάκτηση ισάριθμων κυπέλλων, όμως δεν στέριωσαν στον πάγκο. Όσο για τους αντικαταστάτες τους, Γιανίκ Φερέιρα και Τσέτιλ Ρέιχνταλ, αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και πέρασαν απαρατήρητοι. Ο κύκλος έκλεισε με τον Βάλντας Νταμπράουσκας, ο οποίος ξεκίνησε ιδανικά, με εξαιρετικές εμφανίσεις και επιτυχίες στην Ευρώπη, όμως στο πρωτάθλημα τα χάλασε και αποχώρησε.
Σε τελική ανάλυση η Ομόνοια χρειάζεται έναν προπονητή τουλάχιστον της κλάσης του Χένινγκ Μπεργκ και σίγουρα με τα ίδια ή καλύτερα χαρακτηριστικά. Να μπορέσει, δηλαδή, να κερδίσει τους παίκτες ούτως ώστε να δημιουργήσει ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Μια ομάδα με μέταλλο, με πνεύμα νικητή και παίκτες «στρατιώτες», ταγμένους να υπηρετούν πρωτίστως το σύνολο.
Πρόκειται για μια «συνταγή» που γνωρίζει η Διοίκηση της Ομόνοιας. Το ζητούμενο, φυσικά, είναι να την επαναλάβει, όπως έκανε το καλοκαίρι του 2019, στον δεύτερο χρόνο της εποχής Παπασταύρου…
Γιώργος Χατζηαντώνης