Επί τέλους μια όμορφη βραδιά για την Ομόνοια και τον κόσμο της. Καιρό είχε να χαρούν τόσο πολύ οι οπαδοί της Ομόνοιας.
Σήμερα το τριφύλλι πέτυχε μεγάλη νίκη επί της πρωτοπόρου Πάφος FC στο ΓΣΠ με σκορ 3-0, ούσα απόλυτη κυρίαρχος του ματς μη αφήνοντας καμιά αμφιβολία σε κανένα σημείο του αγώνα για την ανωτερότητα της στο γήπεδο της πρωτεύουσας.
Μέχρι το 21′ το τριφύλλι προηγήθηκε με 2-0 χάρη στα γκολ των Σεμέδο(14’) και Εβάντρο. Στην επανάληψη μπήκε με… γκολ στο 47′ από το αναγεννημένο σήμερα Σεμέδο, ήρθε και η κόκκινη για την Πάφο στο 58′ (Κίναν) και το παιχνίδι…τελειωσε. Για την ακρίβεια δεν τέλειωσε. Η Ομόνοια έχασε ευκαιρίες για μεγαλύτερο σκορ.
Πλέον έχει πλησιάσει την ΑΕΚ στον ένα βαθμό και περιμένει τον αυριανό αγώνα ενώ πήρε ντόπα για τον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου την ερχόμενη Τετάρτη.
Η σημερινή Ομόνοια πήρε τη μεγάλη νίκη δείχνοντας, προς γενική έκπληξη είναι αλήθεια, ένα πρόσωπο πολύ διαφορετικό από αυτό που ξέραμε. Άφησε πίσω το εκνευριστικό ταμπούρι που όχι μόνο δεν της πάει αλλά έχει φέρει την ίδια σε δύσκολη θέση και τον κόσμο σε κατάσταση απελπισίας – και παρατάχθηκε στο γήπεδο όχι… φοβική και light πίσω από το κέντρο περιμένοντας τον αντίπαλο αλλά με αποφασιστικότητα, ενέργεια και αυτό που λέμε στα Αγγλικά physicality απλώθηκε σε όλο το γήπεδο πιέζοντας τον αντίπαλο από την άμυνα του δυσκολεύοντας τον αφάνταστα να αναπτυχθεί. Παράλληλα οι παίκτες αυτήν τη φορά έπεφταν πρώτοι στη μπάλα και κέρδιζαν τις μονομαχίες και κατ’ επέκταση το χώρο του κέντρου.
Μόνο από συγκυρίες το σκορ δεν πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις αφού κάθε επίθεση της Ομόνοιας (58 τοις εκατό κατοχή της μπάλας, 4 στο στόχο), σκορπούσε πανικό στην άμυνα της αντιπάλου που ο τρόπος που έπαιζε (γιατί την ανάγκασε η Ομόνοια) ταίριαζε γάντι στη φράση «λίθοι και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα».
Σήμερα είδαμε μετά από πολύ καιρό μια Ομόνοια ….on fire. Κάναμε μαύρα μάτια αλλά την είδαμε.
ΥΓ Ελπίζω μετά το σημερινό να το έχει καταλάβει ο Γιάννης Αναστασίου ότι με το ταμπούρι δεν πάει πουθενά. Ελπίζω…
Π.Π.