18 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, μετά το 1-1 απέναντι στη Γερμανία από την Εθνική μας ομάδας μέσα στο ΓΣΠ. Είναι μια από τις σπουδαίες επιτυχίες για την Εθνική Κύπρου απέναντι σε τεράστιους αντιπάλους και όπως είναι φυσικό, σκόρπισε μεγάλη χαρά σε όλο το φίλαθλο κοινό. Δείτε πιο κάτω όλα τα γεγονότα που έχουν συμβεί στο παρελθόν σαν σήμερα.
2006: Ιστορική ισοπαλία
Η Εθνική Κύπρου εξήλθε ισόπαλη με την Γερμανία (1-1) στο ΓΣΠ για την προκριματική φάση του Γιούρο 2008, σε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην ιστορία της. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα πραγματοποίησε εξαιρετική εμφάνιση και μπορούσε να φτάσει ακόμα και στη νίκη. Μπροστά σε 15.000 θεατές οι Γερμανοί άρχισαν καλύτερα το παιχνίδι και προηγήθηκαν στο 15’ με τον Μπάλακ. Η Κύπρος, όμως, δεν το έβαλε κάτω και ισοφάρισε με μονοκόμματο σουτ του Γιάννη Οκκά στο 43’. Ο διεθνής επιθετικός πέτυχε δεύτερο γκολ στο 53’, όμως ακυρώθηκε ως οφσάιντ. Προπονητής της Εθνικής μας ήταν ο Άγγελος Αναστασιάδης.
Κύπρος: Γιωργαλλίδης, Ηλία, Λάμπρου, Λουκά, Θεοδότου (80′ Χαραλάμπους), Χρύσης (68′ Κρασσάς), Χαραλαμπίδης, Μακρίδης, Αλωνεύτης, Οκκάς (72′ Χ. Νικολάου), Κωνσταντίνου.
Γερμανία: Χίλντεμπραντ, Μ. Φρίντριχ, Α. Φρίντριχ, Φριτς, Λαμ, Μπάλακ, Φρινγκς, Οντόνκορ (80′ Χιτσλσπέργκερ), Σβαϊνστάιγκερ, Κλόζε, Νόιβιλ (62′ Χάνκε).
Δείτε τις καλύτερες στιγμές του αγώνα στο παρακάτω βίντεο:
2002: Επαναστάτης Ολυμπιονίκης
«Έφυγε» ο Κορεάτης Μαραθωνοδρόμος Σον Κι Τσονκ σε ηλικία 88 χρόνων (29/8/1914). Το 1936 νίκησε στο Μαραθώνιο των Ολυμπιακών Αγώνων στο Βερολίνο και έγινε ο πρώτος Κορεάτης που κέρδισε χρυσό μετάλλιο. Μόνο που αγωνίστηκε με τα χρώματα της Ιαπωνίας, που κατέλαβε τότε, την πατρίδα του.
Ο νικητής στα χαρτιά λεγόταν Γιου Κιτέι, όμως όποιος τον ρωτούσε το όνομά του απαντούσε Σον Κι Τσονκ. Πρόσθετα, όταν του ζητούσαν αυτόγραφο έγραφε με ιδεογράμματα το όνομά του και ζωγράφιζε δίπλα το περίγραμμα της Κορέας, προκειμένου να τονίσει την καταγωγή του.
Στο Βερολίνο πήγε ως το μεγάλο φαβορί και δικαίωσε τη φήμη του. Από το 1933 έως το 1936 κέρδισε τους 10 από τους 13 Μαραθωνίους που έλαβε μέρος. Στην πατρίδα του η είδηση της νίκης του έγινε δεκτή με ενθουσιασμό. Οι συμπατριώτες του ένοιωσαν ανώτεροι από τους κατακτητές τους. Μία εφημερίδα όμως ξεπέρασε τα όρια που είχαν θέσει οι Ιάπωνες. Δεν δημοσίευσε την επίσημη φωτογραφία όπου ο νικητής κοιτούσε την Ιαπωνική σημαία. Με ένα ψαλίδα έκοψαν τη σημαία και άφησαν το νικητή. Εννιά δημοσιογράφοι της εφημερίδας φυλακίστηκαν για την συγκεκριμένη ενέργεια…
1998: Πρωταθλήτρια κόσμου
Η Ελλάδα αναδείχθηκε πρωταθλήτρια κόσμου στην άρση βαρών, καθώς υπερίσχυσε της Βουλγαρίας στο Λάχτι της Φινλανδίας. Οι δύο ομάδες ισοβάθμησαν με 566 βαθμούς, όμως η Ελλάδα είχε μια 6η θέση περισσότερη. Στα χρυσά, αργυρά, χάλκινα μετάλλια, όπως και στις 4ες, 5ες θέσεις υπήρχε ισοπαλία) με 566 βαθμούς και 15 μετάλλια (6 χρυσά, 4 αργυρά και 5 χάλκινα). Ο Λεωνίδας Σαπάνης με το πρώτο στην καριέρα του παγκόσμιο ρεκόρ στο αρασέ με 147.5 κιλά στην κατηγορία των 62 κιλών (3 χρυσά), ο Πύρρος Δήμας με παγκόσμιο ρεκόρ στο αρασέ με 178 κιλά στην κατηγορία των 85 κιλών (1 χρυσό και 2 αργυρά), ο Κάχι Καχιασβίλι (94κ. 2 χρυσά και 1 χάλκινο), ο Γιώργος Τζελίλης (69κ. 1 αργυρό και 1 χάλκινο), ο Βίκτωρ Μήτρου (77κ. 1 χάλκινο), ο Βαλέριος Λεωνίδης (69κ. 1 χάλκινο), ο Λεωνίδας Κόκκας (94κ. 1 αργυρό και 1 χάλκινο), και ο Όλεγκ Πανατίδης (+105κ. 5ος στο σύνολο) ήταν οι αθλητές που αγωνίστηκαν για την Ελλάδα.
1997: Μορφή της δισκοβολίας
Πέθανε σε ηλικία 60 ετών ο Τσέχος Λούντβικ Ντάνεκ, ένας από τους μεγαλύτερους δισκοβόλους όλων των εποχών. Κατέκτησε το χρυσό στους Ολυμπιακούς του Μονάχου (1972), το αργυρό στο Τόκιο (1964) και το χάλκινο στο Μεξικό (1968).
1996: Μπάσκετ με… εξωγήινους!
Η ταινία Space Jam (Διαστημικά Καλάθια) έκανε πρεμιέρα, με τους Μάικλ Τζόρνταν και Λάρι Μπερντ να βοηθούν την παρέα των Looney Tunes (Μπαγκς Μπάνι, Ντάφι Ντακ, κλπ) να παίξουν έναν αγώνα μπάσκετ εναντίον εξωγήινων κατακτητών με σκοπό να κερδίσουν την ελευθερία τους.
1995: 3.000 νίκες
Η τζόκεϊ Τζούλι Κρόουν πέτυχε την 3.000ή νίκη της στην τέταρτη κούρσα του Aqueduct ιππεύοντας τον «Dustin’s Dreamer’».
1994: «Κρέμασε» τη ρακέτα
Η Μαρτίνα Ναβρατίλοβα τερμάτισε την 19χρονη καριέρα της με ήττα από την Γκαμπριέλα Σαμπατίνι με 2-0 στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος «Virginia Slims» στη Νέα Υόρκη. Κατέκτησε 167 τίτλους, εκ των οποίων οι 18 σε Grand Slam.
1992: Τέλος εποχής…
Ο θρύλος του NASCAR, Ρίτσαρντ Πέτι συμμετείχε στον αγώνα υπ’ αριθμόν 1.184 και τελευταίο της τεράστιας καριέρας του, στα 500 μίλια της Ατλάντα. Ο αποκαλούμενος «Βασιλιάς» τερμάτισε στην 35η θέση και αποσύρθηκε με 200 νίκες στο ενεργητικό του.
1987: Πρώτος νικητής
Ο Αυστριακός πιλότος Γκέρχαρντ Μπέργκερ ήταν ο νικητής του πρώτου αγώνα στο Γκραν Πρι της Αυστραλίας για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Φόρμουλα 1.
1968: Πρώτος ρέκορντμαν…
Απεβίωσε στο Φορτ Λοντερντέιλ της Φλόριδα ο Αμερικανός δρομέας μεσαίων αποστάσεων Τσαλς Μπέικον. Στους Ολυμπιακούς του 1908 κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στα 400μ. με εμπόδια (55.00). Μάλιστα, η επίδοσή του ήταν το πρώτο παγκόσμιο ρεκόρ στο αγώνισμα! Το 1904 ήταν 9ος στα 1.500μ. και στη Μεσο-Ολυμπιάδα της Αθήνας το 1906 5ος στα 400μ. και 6ος στα 800μ. Ήταν Ιρλανδικής καταγωγής και γεννήθηκε στο Μπρούκλιν στις 9 Ιανουαρίου 1885.
1969: Έγχρωμη μετάδοση
Ο αγώνας Λίβερπουλ – Γουέστ Χαμ (2-0) ήταν ο πρώτος που μεταδόθηκε έγχρωμος στο πρόγραμμα του BBC «Match of the Day».
1966: Πέθανε ο Τόφαλος
Πέθανε στην γενέτειρά του Πάτρα, σε ηλικία 82 ετών από πνευμονικό οίδημα, ο Δημήτρης Τόφαλος. Υπήρξε χρυσός Ολυμπιονίκης στην άρση βαρών το 1906 στη Μεσολυμπιάδα της Αθήνας, πολυνίκης στην Αμερική στην ελεύθερη πάλη (κατς) με 251 μετάλλια και προπονητής του γνωστού παλαιστή Τζιμ Λόντος.
1954: Γιορτάζει ένας μεγάλος παίκτης
Γεννήθηκε ο Γερμανός λίμπερο Ουίλι Στίλικε. Αγωνίστηκε στην Μπορούσια Γκμάντμπαχ (1973-77), στη Ρεάλ Μαδρίτης (1977-85) και στη Νεσατέλ Ξαμάξ (1985-88) και πανηγύρισε πολλούς τίτλους με τις συγκεκριμένες ομάδες.
Με την Γκλάντμπαχ κατέκτησε 3 πρωταθλήματα και 1 κύπελλο Γερμανίας, καθώς και το Κύπελλο UEFA (1975).
Στη Μαδρίτη πρόσθεσε άλλους 3 τίτλους πρωταθλήματος, 2 κύπελλα, 1 Σούπερ Καπ, 1 Κύπελλο UEFA (1985) και 1 Κύπελλο Πρωταθλητριών (1983). Στην Ελβετία πανηγύρισε 2 πρωταθλήματα με τη Ξαμάξ.
Ως διεθνής κατέγραψε 42 συμμετοχές στην Εθνική Δυτικής Γερμανίας (3 γκολ) και ήταν βασικό στέλεχος της ομάδας που κατέκτησε το Κύπελλο Εθνών Ευρώπης, όπως και στο Μουντιάλ του 1982, που έφτασε μέχρι τον τελικό.
Μετά την ολοκλήρωση της καριέρας του έγινε προπονητής, έχοντας θητεία και ως βοηθός στην Εθνική Γερμανίας, καθώς και ως προπονητής σε όλες τις «μικρές» Εθνικές της χώρας.
1952: Ρεκόρ αποβολών
Σημειώθηκε ρεκόρ στο ΝΒΑ, όταν 13 παίκτες, 5 από τους Μπάλτιμορ Μπούλετς και 8 από τους Σίρακιους Νάσιοναλς αποβλήθηκαν με 5 φάουλ σε έναν αγώνα που έληξε 97-91 στην παράταση. Επειδή οι Νάσιοναλς δεν συμπλήρωναν πεντάδα οι διαιτητές επέτρεψαν σε κάποιους αποβληθέντες να αγωνιστούν υπό τον όρο ότι όταν κάνουν φάουλ οι αντίπαλοι να κερδίζουν μια έξτρα βολή.
1952: Πιστός στην Έβερτον
Ο τερματοφύλακας Τεντ Σάγκαρ έδωσε τον 463ο και τελευταίο του αγώνα με την Έβερτον. Η καριέρα του διήρκεσε 22 χρόνια και 10 μήνες και είναι η μεγαλύτερη σε διάρκεια ενός ποδοσφαιριστή στην ίδια ομάδα στην Αγγλία.
1921: Ο Ιταλός που έγινε Ουρουγουανός
Γεννήθηκε στην Τεργέστη ο Ουρουγουανός Ερνέστο Χοσέ Βιντάλ, ο οποίος ακολούθησε αντίθετη πορεία από τους περισσότερους συμπατριώτες του ποδοσφαιριστές. Ενώ, δηλαδή, οι πλείστοι Ουρουγουανοί με την πρώτη ευκαιρία πολιτογραφούνται Ιταλοί, ο Βιντάλ γεννήθηκε στη χώρα από Ιταλούς γονείς, όμως μεγάλωσε στην Ουρουγουάη όπου απέκτησε υπηκοότητα. Πάντως, έπαιξε για τρία χρόνια στο «καμπιονάτο» με την Φιορεντίνα (1953-1956), όμως επέστρεψε στην Ουρουγουάη.
Πανηγύρισε 4 πρωταθλήματα στη χώρα με την Πενιαρόλ, ενώ ήταν βασικός στέλεχος της Εθνικής που κατέκτησε το Μουντιάλ του 1950. Ως διεθνής έπαιξε 8 φορές και σημείωσε 2 τέρματα. Ο Βιντάλ πέθανε στην Αργεντινή στις 20 Φεβρουαρίου του 1974.
1918: Στράικερ ολκής!
Γεννήθηκες ο Αργεντινός σέντερ φορ Αντόλφο Πεντερνέρα, ένας από τους καλύτερους που εμφανίστηκαν στα γήπεδα της χώρας. Ξεκίνησε στην Χουρακάν το 1935 και τον επόμενο χρόνο πήγε στη Ρίβερ Πλέιτ με την οποία κέρδισε πέντε πρωταθλήματα (1936, 1937, 1941, 1942 και 1945). Το 1947 πήγε στην Ατλάντα και το 1950 στην Κολομβιανή Μιλιονάριος, ενώ το 1953 επέστρεψε στην Ρίβερ. Στην Εθνικήέπαιξε σε 34 αγώνες (περίοδος 1943-50) και σημείωσε 32 γκολ. Στη συνέχεια έγινε προπονητής και εργάστηκε μάλιστα στην Εθνική της πατρίδας του.
Το 2000 η παγκόσμια εταιρεία στατιστικής ανακήρυξε τον Αντόλφο Πεντερνέρα ως 12ο καλύτερο Νοτιοαμερικάνο ποδοσφαιριστή του 20ου αιώνα! Ο Αργεντινός ποδοσφαιριστής που ονομάστηκε «μεγαλοφυΐα», «Ναπολέων» και «Μπετόβεν» από τους συγχρόνους του δεν είχε την ευκαιρία να παίζει όχι στην Ευρώπη ή σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Δεν έφταιγε αυτός, αλλά οι περιστάσεις.
Την εποχή της ποδοσφαιρικής του ακμής μαινόταν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και όταν τελείωσε το ποδόσφαιρο της Αργεντινής βίωσε τη μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας του. Οι ποδοσφαιριστές του ξεκίνησαν απεργία και στη συνέχεια σκόρπησαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Παίκτες όπως ο Ντι Στέφανο και ο Πεντερνέρα δεν μπόρεσαν να πάνε ούτε στη γειτονική Βραζιλία το 1950!
Τίτλους χόρτασε στην πατρίδα του και με την Εθνική πήρε δύο Κόπα Αμέρικα (1941, 1946).
Το 1947 η Ρίβερ υποχρεώθηκε να τον πουλήσει στην Ατλάντα που είχε πέσει κατηγορία. Ένα χρόνο αργότερα πήγε στη Χουρακάν.
Ήταν από τους πρωτεργάτες της απεργίας των Αργεντίνων ποδοσφαιριστών. Μαζί με τους συμπατριώτες του Αλφρέδο Ντι Στέφανο, Έκτορα Ρόσι, Πέδρο Καμπιλόν, Ούγκο Ρέιες, Αντόνιο Μπαέσα πήγαν, χωρίς τη συγκατάθεση των συλλόγων τους στην Μιλιονάριος της Κολομβίας. Στις 8 Ιουνίου 1949 ανακοινώθηκε η μεταγραφή του, στις 10 Ιουνίου έφθασε στη Κολομβία και τον υποδέχτηκαν 5.000 οπαδοί με 200 αυτοκίνητα και 25 λεωφορεία. Η ομάδα που δημιούργησαν σκορπούσε κάθε αντίπαλο. Κέρδισαν τέσσερα πρωταθλήματα στη σειρά και έκαναν περιοδεία στην Ευρώπη για να τους θαυμάσουν οι φίλοι του ποδοσφαίρου. Από αυτή τη περιοδεία έμαθαν στην Ισπανία τον Αλφρέδο Ντι Στέφανο τον οποίο απέκτησε τη Ρεαλ Μαδρίτης έπειτα από σκληρή μάχη με την Μπατσελόνα.
Η FIFA έτριξε τα δόντια στη Μιλιονάριος που δεν μπορούσε να κρατήσει άλλο παράνομα αυτούς τους παίκτες που επέστρεψαν στις ομάδες τους. Ο Πεντερνέρα που για ένα χρόνο ήταν παίκτης προπονητής επέστρεψε στη Χουρακάν όπου αγωνίστηκε μέχρι το 1955.
Ο Πεντερνέρα απεβίωσε στις 12 Μαΐου του 1995.