Η αλήθεια πληγώνει κυρίως όλους όσοι εθελοτυφλούν. Και αν κάποιος τολμήσει να την εκστομίσει, γίνεται αίφνης δαχτυλοδειχτούμενος και ο… κακός της παρέας. Πρόκειται για άγραφο κανόνα και το ποδόσφαιρο δεν αποτελεί εξαίρεση.
Είθιστε οι παράγοντες και οι οπαδοί των ομάδων να τα βλέπουν όλα ρόδινα, ανεξαρτήτως της πραγματικής εικόνας. Και όποιος επιχειρήσει να πει τα πράγματα με το όνομά τους γίνεται αυτόματα στόχος.
Δεν έχει καμία απολύτως σημασία ποιος είναι και τι κουβαλά στις πλάτες του. Ούτε το όνομα του μετρά, ούτε η προσφορά του, έστω και αν είναι τεράστια. Σημασία για τους πολλούς έχει ότι προσπάθησε να τους χαλάσει τη… ζαχαρένια.
Και φυσικά αυτόματα γίνεται «εχθρός» αντί παράδειγμα προς μίμηση. Διότι, αγαπητοί, αργά ή γρήγορα τα προβλήματα θα βγουν στη φόρα και τότε θα γελάσει ο κάθε πικραμένος.
Για να μπορέσει οποιοδήποτε να προοδεύσει είναι απαραίτητη η αυτοκριτική, κυρίες και κύριοι. Με την ωραιοποίηση των πραγμάτων και το κρύψιμο των προβλημάτων κάτω από το χαλί δεν γίνεται η δουλειά.
Πώς, δηλαδή, θα πράξει στις δέουσες ενέργειες για να διορθώσει τα κακώς έχοντα ένας που τα βλέπει όλα μέλι – γάλα; Το πιο πιθανό είναι να συνεχίσει τη λάθος στράτα με αναπόφευκτο το μοιραίο.
Το τραγελαφικό σε αυτή την ιστορία είναι ότι όταν μια ομάδα φτάσει στο σημείο μηδέν, θα γίνουν ΟΛΟΙ κριτές και δικαστές. Κυρίως εκείνοι που σε κρίσιμες στιγμές έκλεισαν τα μάτια στην αλήθεια και προτίμησαν το συννεφάκι της ωραίας εικόνας. Δεν βαριέστε. Καλά ξυπνητούρια…
Άσχημος
