Ευχαρίστησε τον κόσμο για τη δύναμη και τη στήριξη που του έδινε κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού, όπου κατάφερε να κερδίσει το αργυρό μετάλλιο στην ιστιοπλοΐα ο Παύλος Κοντίδης, ο οποίος εξήλθε από το αεροδρόμιο Λάρνακας, έχοντας στο λαιμό το μετάλλιο και στο κεφάλι του ένα στεφάνι από ελιά.
Στις δηλώσεις του ο Κύπριος Ολυμπιονίκης, ανέφερε αρχικά: «Είναι τεράστια η συγκίνηση, χύθηκαν δάκρυα από πολλά άτομα αυτές τις μέρες και από τη στενή μου ομάδα, αφού ζήσαμε πολύ μαγικές στιγμές στη Μασσαλία. Αυτό που θέλω να κρατήσω και να τονίσω είναι ότι πέρασα 12 χρόνια δύσκολα, είναι μεγάλη χρονική διάρκεια, ενώ πολλά από τα παιδιά της νέας γενιάς δεν είχαν καν γεννηθεί, όταν το 2012 έπαιρνα το πρώτο αργυρό μετάλλιο της χώρας μας. Όμως, στις 7 Αυγούστου το 2024, 12 χρόνια και μια μέρα μετά, ήρθε το δεύτερο μας μετάλλιο».
Ο Κοντίδης έστειλε για πολλοστή φορά μήνυμα προς τη νέα γενιά: «Θέλω να δείξω πως παρά το μικρό μέγεθος της χώρας μας έχουμε μεγάλη καρδιά, φτάνει να το πιστέψουμε και να δουλέψουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Οι δυσκολίες μπορεί να φαίνονται πολλές, τα εμπόδια μεγάλα και αυτό το αποδεικνύει ο αγώνας των έξι ημερών. Πολλές φορές βρέθηκα πίσω, φαινόταν ότι δεν θα είχα ούτε καν πιθανότητες για μετάλλιο, από την 33η θέση να έρχεσαι 7ος και από 25η να έρχεσαι 5ος είναι κάτι που δείχνει μεγάλα ψυχικά αποθέματα», τόνισε χαρακτηριστικά.
Ταυτόχρονα ευχαρίστησε τον κόσμο της Κύπρου για όλη τη θετική ενέργεια και τη δύναμη, που μου έδινε αλλά και την περηφάνια. «Θέλω να ευχαριστήσω όλη την ομάδα που με στήριξε από την ιστιοπλοϊκή μου οικογένεια, τον προπονητή μου, όλους τους προπονητές μου φυσικής αγωγής, ψυχολόγο και όλα τα άτομα που συνεργάζονται μαζί μου τόσα χρόνια και πιστεύουν σε μένα για να μπορώ να είμαι σ’αυτό το επίπεδο», είπε σχετικά και πρόσθεσε: «Ευχαριστώ την οικογένεια, τη σύζυγο, τον γιο μου, τη μητέρα και τον πατέρα μου, τα αδέλφια, τους φίλους μου τον ΚΟΑ, την κυβέρνηση, την Ολυμπιακή Επιτροπή και τους χορηγούς μου, που μαζί στηρίζουν και προωθούν τον Παύλο στο να προσπαθεί συνεχώς να σηκώνει την κυπριακή σημαία ψηλά», επεσήμανε χαρακτηριστικά.
Σε ερώτηση κατά πόσον όταν σε ηλικία 9 ετών μπήκε στη θάλασσα πίστευε ότι θα έφτανε εδώ που είναι σήμερα, ως κάτοχος δύο Ολυμπιακών μεταλλίων, ο Παύλος Κοντίδης απάντησε: «Σίγουρα όχι, όταν είσαι 9 ετών και μπαίνεις στη θάλασσα πρέπει να είναι η αγνή αγάπη προς αυτό που κάνεις προς τον αθλητισμό. Είναι αυτό που πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας. Πρέπει αυτό που κάνουμε να το απολαμβάνουμε, να μας αρέσει και όταν γίνεται το πρώτο κομμάτι τότε πρέπει να ονειρευτείς και να θέσεις τον πήχη ψηλά. Ονειρεύτηκα να είμαι χρυσός Ολυμπιονίκης. Ακόμα δεν τα κατάφερα και ίσως να μην τα καταφέρω ποτέ, όμως αυτή η πορεία σίγουρα με γεμίζει ως άνθρωπο και με έκανε τον Παύλο Κοντίδη που είναι σήμερα. Δεν μπορώ παρά να νοιώθω περήφανος επειδή ξέρω ότι αυτά που έχω μάθει θα τα δώσω στην οικογένεια μου, στα παιδιά μου και στα παιδιά της Κύπρου».
Όσον αφορά στο ενδεχόμενο να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στην επόμενη Ολυμπιάδα, ο Παύλος, είπε: «Σήμερα έχουμε πανηγυρισμούς, να το απολαύσουμε όλοι μαζί και όταν έρθει η στιγμή να μιλήσουμε για αγωνιστικές υποχρεώσεις τότε θα το κάνουμε».
- :
Κληθείς να αναφέρει ποιο μήνυμα στέλνει ένας δύο φορές αργυρός Ολυμπιονίκης, στα παιδιά που θέλουν να κυνηγήσουν τα όνειρα τους απάντησε: «Όσο μαύρα και να φαίνονται τα σύννεφα πάνω από το μυαλό σου, να θυμάσαι πάντα ότι ο ήλιος είναι από πάνω και ότι τα σύννεφα θα φύγουν. Να αντιληφθούν τα νέα παιδιά το όνειρο, το στόχο τους, να ξυπνούν κάθε μέρα και να κάνουν αυτό που αγαπούν, να δουλεύουν προς μια κατεύθυνση και φυσικά να έχουν τα σωστά άτομα και τους σωστούς ανθρώπους γύρω τους για να τα βοηθήσουν.
Είμαι πάρα πολύ τυχερός που έχω τον προπονητή μου δίπλα μου, ο οποίος έγραψε και αυτός τη δική του ιστορία, γιατί είναι ο μόνος που κέρδισε 4 Ολυμπιακά μετάλλια συνεχόμενα στην κατηγορία Λέιζερ».
Ερωτηθείς τι ένιωσε όταν πλησίασε το τέλος της κούρσας απάντησε: «Βούτηξα στη θάλασσα, άρχισαν δάκρυα να έρχονται στα μάτια μου και έγιναν πολύ πιο έντονα, όταν πήγα στον προπονητή μου και άρχισε να κλαίει σαν μωρό. Είναι πολύ λίγες οι στιγμές που έκλαψε ο προπονητής μου, δύο μέτρα άνθρωπος και 115 κιλά, όμως κλάψαμε μαζί και είναι στιγμές που σε δένουν σαν άνθρωπο. Παρά το γεγονός ότι είμαστε από διαφορετικές χώρες εντούτοις είναι λες και είμαστε γεννημένοι από την ίδια χώρα».
- :
Όσο για το πάρτι που έγινε στη Μασσαλία, ο Κοντίδης, είπε: «Χορέψαμε και συρτάκι. Το απολαύσαμε όλα τα άτομα που ήρθαν να με στηρίξουν, στενοί φίλοι και οικογένεια, το άξιζαν όλοι. Είχαμε την ταλαιπωρία στις 6 Αυγούστου, που δεν έγινε ο αγώνας λόγω άπνοιας, όμως αυτή είναι η ιστιοπλοΐα. Πρέπει να είσαι διανοητικά πολύ δυνατός και διαυγής γιατί αν αφήσεις αυτές τις δυσκολίες να σε επηρεάσουν και να σου βάλουν ερωτηματικά στο μυαλό, τότε είναι πολύ εύκολο να πέσει η συγκέντρωση, να μην αποδώσεις αυτό που πρέπει και πολύ εύκολα να βρεθείς εκτός βάθρου».
Ο προπονητής του Ολυμπιονίκη μας, Γιόκο Γιάκελιτς ανέφερε από πλευράς του: «Αυτό το μετάλλιο σημαίνει πολλά για μένα. Με τον Παύλο γράφουμε ιστορία και γράφουμε συνεχώς ιστορία. Το μετάλλιο σημαίνει πολλά για όλη την ομάδα, σημαίνει πολλά για τον κυπριακό λαό που μας έδωσε κουράγιο και δύναμη να συνεχίσουμε και να πετύχουμε το μεγαλύτερο όνειρο που υπάρχει εδώ και 20 χρόνια. Αυτή είναι η προσπάθειά μας, αυτή είναι η αποστολή μας και είμαι πραγματικά ευγνώμων που το κερδίσαμε».
Ερωτηθείς κατά πόσον θα αγωνιστούν μαζί με τον Παύλο στο Λος Άντζελες, ο κ. Γιάκελιτς, απάντησε: «Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε».
- :
Εξάλλου ο πατέρας του Παύλου Κοντίδη, Παναγιώτης, ανέφερε από πλευράς του: «Τα συναισθήματα είναι σίγουρα απίστευτα. Είχαμε μεγάλη αγωνία σε όλο αυτό το διάστημα, ακυρώσεις και αναβολές της κούρσας, το βράδυ να μην κοιμάσαι, τι θα γίνει, θα μας πολεμήσει ο Αυστραλός, θα τα καταφέρουμε να μείνουμε εκεί που είμαστε, θα μπορέσουμε να πάμε πιο μπροστά. Ήταν τεράστια η αγωνία και πολύ-πολύ μεγάλη χαρά και ικανοποίηση στο τέλος επειδή τα καταφέραμε. Δύο φορές αργυρός Ολυμπιονίκης από τη μικρή Κύπρο, με διαφορά 12 χρόνων: Δεν νομίζω να υπάρχει σε άλλη χώρα αυτό το πράγμα ακόμα και στις μεγάλες».
Η μητέρα του Αντρούλα, εμφανώς συγκινημένη, είπε: «Ο Παύλος πάντα έβαζε στόχους και ήταν θετικός. Αυτό που τον στήριζα πάντα ήταν να σκέφτεται, να είναι θετικός, να κάνει οράματα και να βάζει στόχους. Πάντα πίστευα στον γιο μου και τώρα ήμουν συνεχώς συγκεντρωμένη, είχα πίστη στο Θεό ότι θα μας βοηθούσε και ήμουν σίγουρη ότι ο γιος μου θα είναι νικητής και πάλι. Χαίρομαι και όλη η Κύπρος πρέπει να χαίρεται και να θαυμάζει τους άξιους. Να τους βοηθά να πορεύονται στην κοινωνία και όλα τα παιδιά να τα προσανατολίσουμε προς το καλό, στον αθλητισμό γιατί πραγματικά είναι πίσω από πολλά από τα οποία που πρέπει να αποφεύγουν».
ΠΗΓΗ: ΚΥΠΕ
- :