Ο τελικός με τη Γεωργία είναι υψίστης σημασίας για την Εθνική Ελλάδας
Η Εθνική Ελλάδας κατάφερε να μετατρέψει σε πάρτι τον αγώνα με το Καζακστάν και πλέον κοιτάζει τον τελικό με τη Γεωργία. Μία αναμέτρηση που θα την οδηγήσει σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης ύστερα από 10 χρόνια.
Η αλήθεια είναι πως το παιχνίδι εξελίχθηκε ιδανικά, αφού το Καζακστάν κατέρρευσε μετά τα δύο γρήγορα γκολ της Εθνικής. Κι είναι απόλυτα λογικό, αφού πρόκειται για μία ομάδα που βρίσκεται στην 100ή θέση της FIFA με ελάχιστη έως μηδαμινή εμπειρία από τέτοια παιχνίδια.
Η θέληση και η επιθυμία υπερκέρασαν τα πάντα. Με μπροστάρηδες τους «παλιούς» και σε μεγάλο βαθμό αδικημένους, κυρίως σε συλλογικό επίπεδο. Τον Γιώργο Μασούρα, τον Δημήτρη Πέλκα, τον Δημήτρη Κουρμπέλη, τον Τάσο Μπακασέτα και τον Πέτρο Μάνταλο. Ειδικά οι τρεις πρώτοι πραγματοποίησαν μία εξαιρετική εμφάνιση.
Είναι όμορφο που η νίκη της Εθνικής έχει και έναν συμβολικό χαρακτήρα. Διότι κάποιοι από τους προαναφερθέντες παίκτες έζησαν απ’ την αρχή τον… εφιάλτη της τελευταίας δεκαετίας και κάποιοι άλλοι κλήθηκαν στην ομάδα ενώ το κλίμα στο στρατόπεδο της Εθνικής ήταν ήδη… αρρωστημένο. Είναι, λοιπόν, δεδομένο πως έβαλαν το λιθαράκι τους προκειμένου να αντιστραφεί η κατάσταση και πλέον να βλέπουμε μία ομάδα που βγάζει υγεία και είναι οικογένεια. Όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη.
Πρόκειται, ούτως ή άλλως, για παίκτες με προσωπικότητα. Για παίκτες με ποδοσφαιρικό εγωισμό που δεν αποδέχονται την ταμπέλα της «χαμένης γενιάς» και θα κάνουν τα πάντα για να την αποτάξουν και να ζήσουν το όνειρο. Άλλωστε, είναι άδικος ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός, αφού οι παίκτες είναι εκείνοι που έχουν τη λιγότερη ευθύνη για όσα συνέβησαν τα προηγούμενα χρόνια. Περισσότερο βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας μία αποφασισμένη, μία ατίθαση και μία ασυμβίβαστη γενιά.
Το ταξίδι στην Τιφλίδα ολοκληρώνει τον γεμάτο κύκλο της τελευταίας διετίας και ελπίζουμε να αποτελεί και το κλείσιμο της μαύρης δεκαετίας που μετέτρεψε την Εθνική από πρωταγωνίστρια σε κομπάρσο.
Η Γεωργία δεν θα είναι εύκολος αντίπαλος. Για εμάς είναι ο αγώνας της δεκαετίας, αλλά γι’ αυτούς είναι ο αγώνας της ιστορίας τους. Όπως ήταν και για τους Καζάκους. Η διαφορά έγκειται στην ποιότητα των δύο ομάδων, αφού οι Γεωργιανοί χτίζουν μία εξαιρετική φουρνιά με μπροστάρη τον Κβαρατσχέλια.
Στο τέλος της ημέρας, αυτό που θα κρίνει αν η προσπάθεια στέφθηκε από επιτυχία είναι η πρόκριση στην τελική φάση. Το γνωρίζουν καλύτερα απ’ όλους οι ίδιοι οι διεθνείς. Και θέλουν να βρίσκονται στα γήπεδα της Γερμανίας πρώτα και κύρια για τους ίδιους. Για τον κόπο τους. Για την υστεροφημία τους. Όπως βέβαια και για τους Έλληνες φιλάθλους.
Πηγή: sport24.gr
