Διαφθοράς το ανάγνωσμαν συνέχεια, με σημείο αναφοράς την αέναη φιλολογική προσέγγιση ενός τεράστιου προβλήματος που ταλαιπωρεί τον αθλητισμό και κυρίως το ποδόσφαιρο.
Η UEFA στέλνει αβέρτα φακέλους, κάποιοι παραλαμβάνονται, κάποιοι… χάνονται στον δρόμο και ένα σωρό «αρμόδιοι» πάνε κάθε τρεις και λίγο στις Κοινοβουλευτικές Επιτροπές όπου γίνεται το έλα να δεις. Χαμός γενικώς, ειδικώς, οριζοντίως και καθέτως, με σοβαρότατες καταγγελίες να εκτοξεύονται υπό μορφή βολών μυδράλιου. Με τους μεν να κατηγορούν τους δε και τούμπαλιν χωρίς στο τέλος της ημέρας να βγαίνει άκρη.
Το μόνο κοινό σημείο αναφοράς είναι η παραδοχή της ολότητας των εμπλεκομένων πως η διαφθορά στο ποδόσφαιρο είναι υπαρκτή, μόνο που κανένας δεν μπορεί να βάλει… χέρι στους επιτήδειους. Ακούμε, δηλαδή, για κενά στη νομοθεσία, για «εργαλεία» που δεν αξιοποιούνται, για πιθανή απόκρυψη στοιχείων, για «πλάτες» που βάζουν ορισμένοι στους επιτήδειους και άλλα συναφή.
Εντούτοις οι καθεχρονικές συζητήσεις ενώπιον των Κοινοβουλευτικών Επιτροπών δεν προσφέρουν λύσεις και τείνουν να εξελιχθούν σε… έθιμο που τηρείται ευλαβικά για τα μάτια του κόσμου. Σε τελική ανάλυση φαίνεται πως όλο αυτο το… πανηγυράκι στήνεται για το θεαθήναι και για να πει ο καθείς το κοντό και το μακρύ του, προκειμένου όλοι μαζί να δείξουν πως τάχατες κάτι κάνουν.
Από τη στιγμή που δεν βλέπουμε έργα και αποτελεσματική αντιμετώπιση της διαφθοράς είναι το μόνο συμπέρασμα που εξάγεται με βεβαιότητα. Όλα τα άλλα ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας εκείνων που νομίζουν πως θα πατάξουν το φαινόμενο με ατάκες.
Εν κατακλείδι δεν είνα τυχαίο που οι «στάβλοι του Αυγεία» όχι μόνο δεν καθαρίζουν αλλά γεμίζουν όλο και πιο πολύ με κοπριά. Σε σημείο που κάποια στιγμή θα βρεθούν όλοι οι εμπλεκόμενοι βουτηγμένοι στα… μπιπ και θα αναζητούν τους λόγους.
Άσχημος