Στις επόμενες γραμμές θα προσπαθήσω να αναλύσω την προσωπική μου άποψη για το επιθετικό πρόβλημα της Ομόνοιας. Για αρχή ξεκαθαρίζουμε ότι ένας επιθετικός για να είναι ικανός σε ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό οφείλει να έχει τα εξής βασικά στοιχεία κατά προτεραιότητα:
Να σκοράρει και να αξιοποιεί τις ευκαιρίες που θα του δοθούν σε κάθε παιχνίδι, να σκοράρει από εκεί που κανείς δεν περιμένει ότι μπορεί να δημιουργηθεί ευκαιρία, να είναι στο κατάλληλο σημείο για να την σπρώξει την μπάλα στα δίκτυα.
Να μπορεί να βοηθήσει στην οργάνωση του παιχνιδιού, να κατεβάσει την μπάλα να δώσει πάσες, να μοιράσει παιχνίδι, να δημιουργήσει χώρους για την υπόλοιπη ομάδα.
Να βοηθήσει την ομάδα να αμυνθεί χωρίς να σπαταλήσει δυνάμεις και αναλόγως της δυναμικότητας του αντιπάλου να προσαρμόζεται στο παιχνίδι.
Πολλές είναι απόψεις που κατά καιρούς ακούγονται, εάν πρέπει να είναι ο κοντός ή ψηλός, τεχνίτης ή όχι, αν πρέπει να έχει καλό σουτ ή καλή κεφαλιά. Αυτά τα χαρακτηριστικά ενδιαφέρουν τους προπονητές, ανάλογα με το στιλ παιχνιδιού τους που εναπόκειται στην αντίληψη τους και στον τρόπο ανάπτυξης του παιχνιδιού που προτιμούν. Ωστόσο, κανένα χαρακτηριστικό δεν μπορεί να αναιρέσει τα στοιχεία που αναφέραμε πιο πάνω.
Είναι πλέον ξεκάθαρο πως ο Ντούρις έχει αποτύχει στο σημείο ένα και θα τολμούσα να πω και στο δύο (excuse me mr Berg). Επίσης, η συνεχής επιμονή να αγωνίζεται ως βασικό ίσως δεν του δίνει το χρόνο να ξεκουραστεί σωματικά, αλλά προπάντων ψυχικά για να μπορέσει να δώσει τις απαντήσεις που χρειάζονται.
Από τα λίγα που έχουμε δει θεωρούμαι ότι ο επιθετικός που αυτή τη στιγμή μπορεί να ηγηθεί της Ομόνοιας (μέχρι τη μεταγραφική περίοδο) είναι ο Καλί Σενέ. Από το λίγο που έχει αγωνιστεί φαίνεται ότι μπορεί να σκοράρει και να δημιουργήσει παιχνίδι. Μπορεί να αποτελέσει πονοκέφαλο για τους αντίπαλους αμυντικούς, γιατί έχει την ικανότητα να ντριπλάρει, μπορεί να δει γήπεδο και να επιτεθεί κατά μέτωπο. Προφανώς έχει μειονεκτήματα που πρέπει να διορθωθούν. Άλλωστε είναι μόλις 19 χρονών.
Κλείνοντας ως εναλλακτική επιλογή θα τολμούσα να δοκίμαζα και ένα ευέλικτο σχήμα με κρυφό κυνηγό ή 10άρι τον γκολτζή Τιάγκο και επιθετικό τον γκολτζή Παπουλή με συνεχής εναλλαγές.
Μυστικός